Heimilisblaðið - 01.09.1926, Blaðsíða 15

HEIMILISBLAÐÍÐ
107
við, að Jósef mundi sa;ta sömu forlögum og þeir. Nú
var hlutum varpað; flettu peir pá hyer af öðrum
klæðum af brjósti sér og létu óskelfdir reka sig í
gegn til bana. Hvort sem pví olli nú hending ein
eða brögð voru í tafli, pá féll hluturinn aldrei á Jósef,
unz ekki stóðu nema tveir einir eftir, liann og Javan.
Og Javan var ekki hræddur við að deyja; en Jósef
vildi hvorki vega Javan sjálfur, né láta Javan vega
sig; hét hann Javan fullri vináttu sinni upp frá
pessu, og gat loks vakið svo eðlilega löngun hjá
hinum unga manni til að lifa, að hann varð honum
samfara upp úr hellinum, og varð Jósef ásáttur um
pað, að gefa sig á náð eða ónáð Vespasíans.
Nikanar leiddi pá pegar í stað fyrir Vespasían:
flyktust pá Rómverjar um hann, pví að peim var
forvitni á að sjá pennan fræga mann. IJrópuðu pá
margir, að hann skyldi lífi týna, en peir, sem nær
stóðu, og sáu hve hann var kvíðinn í bragði, vor-
kendu honum, par sem hamingjan hafði snúist svona
móti bonum,* og einkuin kendi Títus í brjósti um
hann, og fékk hann föður sinn til að pyrma lífi Jó-
sefs; en gætt var hans stranglega, og einhverjir
lögðu pað til, að hann væri sendur til Neró keisara.
Jósef var hræddur við pá tillögu, og náði áheyrn
hjá Vespasían í von um, að hann slyppi við pau
forlög. —
Pegar peir Títus voru einir eftir, og tveir vinir
aðrir, pá lýsti Jósef yfir pví, að hann hefði ekki
gefið sig á vald Rómverja af ást til lífsins, heldur
hefði sér verið falið pað hlutverk, að skýra frá pví,
að Vespasían ætti að verða eftirmaður Nerós. Hann
beiddist pví peirrar náðar, að hann mætti pví vera
í herbúðum Vespasíans, pangað til spá sín hefði rætst.
Því að -hann viðurkendi, að ef hann gabbaði sigur-
vegarann í nafni ísraels Guðs, pá ætti hann harðari
refsingu skilið en varðhald.
Vespasían varð forviða á pessari spá Jósefs, tor-
trygði hann og spurði, hví hann hefði pá ekki séð
fyrir fall Jótapataborgar og að hann yrði sjálfur
handtekinn, og reynt svo að afstýra peirri óhamingju.
Jósef svaraði, að hann hefði oft varað borgarbúa,
og sagt peim fyrir, hvernig fara mundi: Peir mundu
fá haldið borginni í 47 daga, en pá mundi hún unnin
verða, og pá yrði hann handtekinn sjálfur.
Vespasían spurði pá hina fangana um pessar spár
Jósefs, og svöruðu peir allir á eina leið, að pað
rauðar, og mergðin er oft svo mikil,
að sjórinn verður af peim rauður
sem blóð.
Dýralíflð í sjónuni.
1 djúpinu nærri lönduin eru smærri
dýr, fullkomnari og einkum fjöllitari
en pau, sem grynnra búa. En lengra
frá löndum og dýpra eru pau ófull-
komnari, og litaskrautið hverfur f»á
aftur. Pau búa par við prönga og
kalda kosti, pví á botni úthafanna
er hitinn altaf við frostmark. og oft
par fyrir neðan.
Sólarljósið nær ekki pangað. Par
er svartamyrkur að öðru leyti en pví,
að glæringadýr eða glæringajurtir,
sem par eru, lýsa par upp.
Á 0000 f. dýpi er 160 sinnum meiri
pungi á hverjum ferh.puml. á yfir-
borði- fiskjar en pungi andrúmslofts-
ins á hverjum ferh.puml. á líkama
voruin. Pað er hér um bil smáles’t
á ferh.pml. Á 15000 f. dýpi er prýst-
ingin 30 sinnum meiri en prýstingin
á gufukatli í rennireið, pegar gufan
prýstir sem mest á.
Djúpfiskarnir hafa sundmaga fulla
af lofti. Pegar peir fara upp fyrir
pau takmörk í sjónum, sem peim eru
sett, pá penst sundmaginn út, af pví
að prýstingin minkar, og verður pá
að ílugbelg í fiskinum. Fiskurinn lvft-
ist hærra og hærra, pangað til sund-
maginn springur, eða hann — dettur
upp úr sjónum.
Fiskurinn deyr fljótt, úr pví hann
kemur upp fyrir pau sjávarmæri, sem
honum eru mörkuð. Djúphákarl, sem
lifir á 3000 f. dýpi, deyr áður en
hann kemur upp úr sjónum.
Djúpfiskarnir eða djúpdýrin eru
ekki annað en sérstakar myndir af
peim dýrum, sem ofar búa, en líffæri
peirra hafa smátt og smátt lagast
eftir pví, hvar pau búa. í sjónum eru