Heimilisblaðið - 01.04.1928, Blaðsíða 4

42
HEIMILISBLAÐIÐ
Jesú hjörtu okkar, jtá vitum við víst ekkert
betra til handa börnunum okkar, en að koma
með pau til Jesú, til pess að hann snerti j)au
og frelsi pau um tíma og eilífð. Við vitum,
hvar frelsið er að fá. Áður en hann fór héð-
an, gaf llann okkur sMrnina og sagði, að
gera skyldi alla að lærisveinum, með pví að
skíra pá og fræða f>á um kenningu hans. bað
er Jesús, sem í skírnarvatninu snertir börnin,
jivær af peim erfðasekt kynslóðarinnar og
tekur sér bústað í hjörtum peirra.
Já — en ómálga barnið getur hvorki end-
urfæðst né trúað, pess vegna á engan að
skíra fyr en á proskaskeiði, segja sumir. Og
pannig liamla peir mörgum föður og margri
móður frá að bera barn sitt til Jesú í skírn-
inni, — vafalaust í góðri meiningu, eins og
postularnir. En »góð meining« peirra aftraði
ekki Jesú frá að vanda um við pá: Barnið á
ekki að verða eins og fullorðinn maður, til
að geta fengið hlutdeild í hjálpræðinu. Held-
ur parf sá fullorðni að verða sem barn. Og
hvernig veitir barnið guðsríkinu viðtöku?
Óendurfætt, eins og pað er, hvílir pað rótt í
örmum Jesú og lætur hann frelsa sig. Slíkt
hið sama verðum við hinir eldri að gera. En
pað er ekki fyr en með afturhvarfi og trú,
að Guð fær okkur til að hvíla rótt í örmum
Jesú og fela honum að í'relsa okkur.
Hvernig Jesús kveikir hið nýja líf iijá óvita
barninu í skírninni, pað veit eg ekki. Og ekki
heldur, hvernig hann nærir pctta smáa líf hin
fyrstu ár barnsins. Og hvernig ætti eg að
vita pað? Eg skil ekki einu sinni uppruna
hins líkamlega lífs. Höfuðatriðið er petta, að
Jesús kveikir líf og nærir pað fyrstu barns-
árin. Af mér væntir liann pess, að eg sé hom
um samtaka í fyrirbæn fyrir barninu og að
litla óvíta sálin fái að lifa í andrúmslofti krist-
ins heimilis.
Pegar svo unga lífið tekur að mótast í hugs-
unum og orðum barnsins, pá ætlast hann til,
að pað fái að kynnast honum í orðinu hans.
Trúaða móðir og faðir, jiekkið pið nokkuð
dýrðlegra en pað, að segja börnunum ykkar
frá Jesú? Látið engan og ekkert aftra ykkur
frá að bera börnin ykkar til hans. Og leggið
j>au örugg í hans máttugu og góðu hendur.
Hann tekur pau sér í fang og blessár pau.
Sjáir pú pau hlaupa burtu frá honum, pá
minstu pess, að fleirum en j>ér pykir vænt
um pau: Jesús elskar pau líka og lætur sér
ant um pau. Umhugsunin um petta veitir
j)rótt og hugrekki.
En pið, feður og mæður, sem haldið börn-
um ykkar frá j>ví, að koma til Jesú, sem
segið peim aldrei frá honum, og leiðið pau
með líferni ykkar burtu frá honum, komið
fyrst sjálf með ykkar eigin óendurfæddu sálir
til lians. Og síðan með kæru börnin ykkar.
Hugsið um ábyrgð ykkar! Er ekki sem Guð
hírópi til ykkar í börnunum ykkar og vegna
peirra ?
Dr. 0. Hallésby. Árni Jóhannsson.
»LLaugaklifin«.
Erindi llutt á afmælisliátíð st. »Eyg'ló« í Vík
af Porsteini Fridrikssyni.
Háttvirtu gestir og félagar!
Langt suður í Evrópu, par sem sólin stafar
gullnum geislum yfir hauður og dimmblátt
liaf, býr j)jóð ein, sem á sér svo mikla og
merkilega fornaldarsögú, að fáar Jijóðir eiga
slíka. Pjóð pessi er Grikkir, sem í fornöld
nefndust Hellenar.
Við enga j)jóð standa Norðurálfubúar í eins
mikilli pakklætisskuld og Grikki, pví að frá
forfeðrum peirra er menning Norðurálfu að
miklu leyti runnin.
Grikkland liggur vel við verzlun og sigl-
ingum. Strendur pess eru vogskornar, og fjöldi
hálendra eyja, sem sjást langt að í hafinu
suðaustur af landinu. Leið pví eigi á löngu,
að forn-Grikkir færu að hætta sér út á hafið,
og fikruðu sig áfram ey frá ey. Komust peir,
áður langt leið, til Litlu-Asíu, og stofnuðu
par nýlendur. Blómguðust nýlendur pessar,
pangað til ríkir og voldugir nágrannar tók'u
að pröngva kosti peirra. Pessir nágrannar voru
l’ersar, voldugasta j)jóð peirra tíma. Hellenar