Heimilisblaðið - 01.07.1931, Qupperneq 6

114
HEIMILISBLAÐÍÐ
Hversvegna grætur barnið?
Ef barnid er ekki veikt, pd grætur pad
af pví, að pað parf frá einverju að segjá.
Þegar kornungt barn fer allt í einu að
gráta svo, aó engin sýnilég ástæóa er til
þess, þá líta bau pabbi og mamma ótta-
bljúg hvort á annaó, og hugsa meó sér:
Skyldi litla barnió okkar vera veikt;
skyldi baó kenna einhvers staóar til en
geta ekki gert okkur grein fyrir hvar
baó er?
Dr. Plusser- býzkur barnalæknir, lejrsir
úr bessari spurningu, sem liggur fyrir
öllum foreldrum til úrlausnar, meó óvænt-
um hætti, og segir, að begar smábarn
grætur til langframa, bá burfi bað alls
ekki aó vera vottur um, aó barninu líói
illa og bví síóur, aó bað sé sjúkt. Því
megi sem sé ekki gleyma, aó barnió geti
ekki látió tilfinningar sínar í ljós með

sér
öðru en bví aó gráta. Ef bað, sem í sk3'31
barnsins býr, ólgar svo, aó bað r
ekki vió s:g, bá getur baö ekki létt a
meö öðru • en að reka upp gríðarlegt 0
ur, og láta fólkió sitt meó beim ba'
vita, að bað sé til. ^
Og begar barnió dafnar vel, sefur v!í’
og byngist hæfilega, bá skal enginn Þ 3
sér blöskra, bó að bað öskri stundark0*
öóru hvöru. Þaó er ekki annað en n°k
rrskonar hreyfing hjá alheilbrigóu bai'11,
segir læknirinn.
1 '
Hins vegar sé baó varla ráólegt að *a
barn skæla, bangað til bað hættir a
sj'álfu sér, bví aó með hverju barni bjl’
eins og hiá afkvæmum dýranna, eólb6^
brá eftir bví a.ó gælt sé við bað. Og
barn, sem lætur spekjast af ástúóar01
um, jafnskjótt sem baö er farið aó grota’
verður alls eigi brekabarn eða veimil*;1 a’
eins og margar mæður halda, heldur fa’
baó, að dómi Dr. Plussers, rólegt skaP
í fullu jafnvægi.
En jafnframt varar doktorinn forehb3
við bví að halda, að grátur ungbarns'a®
sé fjörsprettur. Ef svipur og tilbi,l‘( 11
barnsins bera bað með sér, aó barn'llU
líði illa, eða ef í bví er hitavottur, ba
eig'
foreldrar að vera á verði og helzt sm’vJa
lækni undir eins; verður hann bá að ne.V-‘
allrar sinnar listar til að færa sönnur a'
hvað valdi.
Sá verður taugaveill og viðkvsemul’
sem er með taugaveiku fólki. HugslllU
svo út í, hve heimilisófriður, sern er s'
algengur hjá nútímafólki, hljóti að ha
rík áhrif á heila barnsins, sem er
sv0
næmur fyrir áhrifum, segir dr. PluSS’1'
Og ekki gleymir hann að vara k°nul
hinnar yngri kynslóóar vió að láta sel
móðurköllunina í alt of léttu rúmi
•ótt-
Gefi móóirin sig jafnframt við útiíÞ10
3'
um, daóri og dansi og öðrum slíkum ‘
hugamálum, bá getur hún ekki gefió
vió barninu, eins og henni er skylt
gera.