Heimilisblaðið - 01.07.1931, Side 11

HEIMILISBLAÐIÐ
119
Sköpun mannsins.
^jóðsaga frá Seminole-indíánunum.
Petta er útdráttur úr ræðu, sem
Indlánahöfðingi einn hélt, endur fyr-
ir löngu, til mótmæla, er Banda-
ríkjastjórn ætlaði að fara að byggja
skóla og gera börn Indíánanna
»skólaskyld« I héraði þvl, er þeir
bjuggu í.
^ Andinn mikli skapaói mennina,
‘l skapaði hann fyrst svarta manninn.
a' var hans fyrsta tilraun, og sem slík,
'ar hún ágæt. En hann sá brátt, aó
jCl°tnari jaróarinnar« varó að vera full-
c ^hari, og- ákvað hann því, aó gera
c<ía tilraun. Og skapaði hann þá rauóa
nianninn. Líkaói honum aó vísu mun bet-
I þaó verk sitt, en var þó ekki ánægó-
.Ul' Því, þó aó rauði maðurinn væri aó
u fremri svarta manninum, þá vant-
aUl hann þó ýmislegt; hann var ekki
u°Su fullkominn, hann var ekki fullkom-
, aó óskum Andans mikla. Hann gerói
^ 1 þrióju tilraunina, — hann skapaói
,Vlta manninn. — Og nú var hann harla
atla3gður- Hann hafði komið hugsjón sinni
verk, — skapað óviðjafnanlegt listaverk.
t3egar hann var búinn aó skapa þessa
njá menn, þá kallaói hann á þá og sýndi
. lrn þrjár kistur, fagrar og miklar fvr-
aferðar. — I einni kistunni voru bæk-
jr’ jandabréf, allskonar skjöl og þ. h.
annari voru bogar, örvar, hnífar og
^'Saxir 0g. allskonar bardagaáhöld. 1
Klu voru allskonar verkfæri, svo sem
Ur> heykvíslar, hamrar, axir o. s. frv.
. P® hann sagði við þá: »Synir mínir!
0 h þau, sem í kistunum eru, eigió þér
n°ta til að afla yður lífsviðurværis
Takið því þau, er yóur líka best«.
ko ^ ^Vl a<^ ^víti maóurinn var full-
v mnastur, fremstur að viti og þekkingu,
fra ^ann ^tinn velja fyrst. Hann gekk
^ ln hjá kistunni meó verkfærunum í,
II ^ess að líta á hana. En er hann kom
að kistunni meó bardaga- °g veiðivopnun-
um, þá stóð hann kyrr langa stund og
var á báðum áttum. Þegar rauói maóur-
inn sá það, þá titraði hann allur af ótta
og eftírvæntingu, því hann hafði. einmitt
haft augastaó á þeirri kistu, já — hann
gat alls ekki hugsað sér aó fá aóra, eins
og allir geta skilið. En þegar hvíti maó-
urinn hafói lengi staðið og horft á hana,
þá fór hann og gekk aó síóustu kistunni,
kistunni, sem innihélt bækurnar og skjöl-
in. Og hann valdi sér hana. Þá kom vit-
anlega röðin aó rauða manninum, og all-
ir vita að hann valdi sér kistuna meó
bardaga- og veiðivopnunum, — bogunum,
örvunum og vígöxunum. Hann var him-
inglaður yfir sínum hlut. Nú kom röóin
að svarta manninum, nú átti hann að
velja. En hann hafói ekki úr neinu aó
velja. Hvíti og rauói maóurinn höfðu
skamtað honum þau. vopn, sem hann
átti að afla sér lífsvióurværis með, —
rekuna, heykvíslina, exina o. s. frv., —
verkfæri vinnumannsins, þjónsins. Hann
átti að veróa þjónn. Hann varð að sætta
sig við þaó. Hver varó að sætta sig vió
sitt hlutskifti. Það var vilji og fyrirætl-
un Andans mikla, að það færi eins og þaó
fór. Þaó var vilji Andans mikla, aó hvíti
maðurinn skyldi lesa og skrifa, skilja
gang himintunglanna og stjarnanna, og
drekka romm og whisky. Og það var
vilji Andans mikla, að rauði maóurinn
skyldi vera góóur bardaga- og veiðimaó-
ur. og hann átti ekki aó liggja í bókum
og hann átti ekki aó brugga áfenga
drykki, til að drekka sig í hel. Og það
var vilji Andans mikla, að svarti maó-
urinn skyldi þjóna hvíta og rauóa mann-
inum, eins og hann hefir líka altaf gert.
------»><£><•-----
— Hættu að afsaka J)ig, Pétur, það eru Jirjú
vitni að því hvar þú| hefir verið.
Pétur (ölvaður); Þrjú vitni — hikk — er það -
nefnandi I bæ, sem hefir margar þúsundir íbúa?