Heimilisblaðið - 01.10.1912, Síða 4

76
HEIMIUSBLAÐIlÐ
Börnin 1 Kína.
Fyrstu ár barnanna. Drengirnir í Kína eru
teknir langt írana yfir stúlkurnar. Þær eru
álitnar sem nokkurskonar óæðri verur, sem
einungis eru fyrir og fjölskyldunni til byrði.
Sé um dreng að ræða, er fæðingin sameigin-
legt gleðiefni fyrir fjöiskylduna. Faðirinn
gengur á milli allra hreykinn og ánægður og
segir frá, hvað hann hafi eignast skemtilegan
strák. Ef um stúlku er að ræða, kemur
annað hljóð í strokkinn. Enginn skiftir sér
af henni, og vanalega er þeim fleygt út í
hom og þar látnar eiga sig. Faðirinn nær
ekki upp í nefið á sér fyrir vonsku og getur
ekki um við neinn hvað skeð hafi. Sé nokkur
svo slysinn, að óska honum til heilia með
nýfædda dóttur, rýkur hann upp í bræði og
segir: „Uss, nefndu það ekki. þetta er eitt af
skepnunum". Sé faðirinn fátækur, er dóttirin
enn síður veikomin, sérstaklega ef mörg börn
eru fyrir. Pegar hann fer til vinnu sinnar
að morgninum, lítur hann fyrirlitningaraugum
til litla aumingjans og segir stuttur í spuna við
móðurina: „Þú ættir að vita, að eg vil ekki
sjá þennan grisling, þegar eg kem heim í
kvöld“. Og vesalings móðirin skilur hvað
hann fer; hún veit að hann vill að barninu
sé fleygt í ána eða komið burt úr húsinu á
einhvern hátt.
fað hefir mikla þýðingu meðal Kínverja, á
hvaða degi og á hvaða tíma dagsins barnið
fæðist. Fæðist það t. d. á fimta degi mánaðar-
ins, og sérstaklega ef það fæðist 5. dag 5.
mánaðar, er ekki von á góðu. Þá eru það
forlög þess faslákveðin, að það eigi að verða
sjálfsmorðingi eða föður- og móðurbani. Aftur
er miðdegið álitinn mjög heppilegur tími og
boðar hamingju, auðæfi og metorð. Fæðist
bamið síðari hluta dags, er það viss fyrirboði
fátæktar og niðurlægingar. Kínverjar trúa
því, að stjörnurnar hafi mikil áhrif á framtíð
barnanna, og þessvegna eru stjörnuspámenn-
irnir látnir segja fyrir förlög þeirra. Nóg er
líka af spámönnum í Kína, enda taka Kín-
verjar sér sjaldan nokkuð fyrir hendur
án þess að leita ráða spámannanna. Undii
eins og barnið er fætt, er spámaðurinn sóttur,
og undir spádómi hans og ummælum er það
komið, hvernig farið er með barnið. Hljóði
spádómurinn þannig, að bamið eigi að færa
foreldrunum óhamingju og örbyrgð, flýta for-
eldrarnir sér að losa sig við það, annaðhvort
er því lógað eins og skepnu, eða það er borið
út eða selt. Það er hræðilegt en satt, að
fjöldi smábarna er deyddur á þann hátt árlega
i Kína, einkum stúlkubörn.
í bæ einum í Kina bjó smiður nokkur með
konu sinni, Þau eignuðust stúlku, sem
innan skamms veiktist og dó. Annað barn
eignuðust þau líka, sem dó líka ungt. Loks
eignuðust þau þriðja barnið, stúlku, Foreldr-
arnir hugðu nú að andi hinna fyrri barna
mundi haía tekið sér bústað í líkama þessa
barns og ætlaði að hefna sín á foreldrunum
og færa yfir þau óhamingju. Bau afréðu því
að losa sig við barnið og gjörðu það á þann
hátt, að faðirinn fór með það út í smiðjuna
sína og brendi það þar og blés undir á meðan
hinn rólegasti. £ó er það ekki alstaðar í
Kína, sem foreldrarnir eru svona grimmlyndir
aðallega er það í Suður-Kina. (Frh.).
K. H. B.
$pa6mœli i Ijóðum.
Verði ekki varist með sæmd
voða, sem er fyrir dyrum,
bezt er að bera með sæmd
bölið, sem leiðir þar af. (G o e t h e).
Meðtaktu gjörvalt sem gott;
ganga þótt kunni mót óskum.
Móttakirðu' eitthvað sem ilt
enn verra reynast mun það. (X).
-----—«-K>-0----