Heimilisblaðið - 01.08.1914, Blaðsíða 5

HEIMILISBLAÐIÐ
59
ingum, en venjur ýmsar og siði frá Skyþýjum
og Þrakverjum.
Það er óneitanlega margt, sem bendir á að
próf. Johnston hafi með sínum skarplegu rann-
sóknum leyst gátuna: „Hvar lá Ófír?“
Eitt er þó sem hann tekur ekki með í skýrslu
sinni, nfl. skýringu á hinu einkennilega sam-
ræmi og skyldleika, sem i raun og veru virðist
eiga sér stað millum fornaldarleifa frá Egyfta-
landi og Yucatan í Mið-Ameríku, bæði hvað
snertir hugmyndir og húsaskreytingu. Þetta
samræmi virðist gera töluvert sennilega munn-
mælasöguna um hið mikla meginland „Atlantis“,
er tengt hafi Evrópu og Ameríku, en sokkið
hafi i afarmiklum jarðumbrotum, frá þvi er ná-
kvæmlega skýrt í þúsund ára gömlum handrit-
um, sem fundist hafa í einum hallarrústunum í
Yucatan.
Þó svo sé að próf. Johnston hafi leyst þá
spurningu, hvar Ófír hafi legið, er ekki þar með
sagt, að hann hafi svarað spurningunni, — hver
hafi fundið Ameríku, — heldur öllu fremur —-
hver hafi fundið Austurleiðina þangað.
fil hvers cr grasafrœðin?
Eftir G. Hjaltason.
X.
Eins og drepið er á i I. árg. „Heimilsblaðs-
ins“ (eftir G. Hjaltason) er öllu plönturíkinu
skift í tvcer aðaldeildir, og heita blómleysingj-
cir (eða gróplöntur) og blómplöntur. Hefir
þar verið nokkuð minst á ýmsa nytsemi blóm-
leysingjanna. Nú skal fara að minnast á ýmsa
gagnsemi blómplantanna. Blómplöntunum er
skift i tvcer fylkingar og heita þær: Berfræv-
ingafylking og dulfrœvingafylking. Helztu
blómplönturnar eru í. seinni fylkingunni. En
plönturnar i berfrævingafylkingunni eru með ó-
fullkomnum blómum. Nákvæmari lýsing áfylk-
mgaeinkennum plantanna og annars yfir höfuð
a skiftingum, sköpulagi og lifsskilyrðum plant-
anna er að finna í hinum ágœtu bókum Stef-
ans og Helga. En sérstaklega vil eg nú minn
ast á hina mjju bók Stefáns: „Plönturnar„
(1913). Það er ágœt bók, og hafi maður svo
„Flóru Islandsu með, þá hefur maður ágætar
leiðbeiningar til að þekkja plönturnar hverja frá
annari. En það er nú eiginlega nytsemi plantn-
anna, sem eg ætla að tala um.
XI. Berfrævingarnir.
Hér á Iandi vex að eins ein plöntutegund
af fylking þessari. Og það er einirinn. Gren-
ið, furao og lævirkjatréð er af sömu fylkingu,
einnig pinga og sýprusviður. Einir er góð og
gömul lækningaplanta, og hefir einkum verið
hafður í te við ýmsum nýrna og blöðrusjúk-
dómum. Telur Dr. Sebastian Kneipp í lækn-
ingabók sinni „Min Vanduru, 48. útgáfu 1895,
og í annari bók sinni „Mit Testament“ einir
góðan við steinsóttum ’og blöðrubólgu, lifrar-
veiki og vindi, kýlum og gigt, einnig brjóstsviða.
Og einirreykur eyðir líka sóttnæmi og gerir
slæmt loft skárra. Ættu nú einhverjir lækninga-
skörungar vorir að rannsaka einirinn vel, og
gefa svo nákvæmari reglur fyrir noktun hans.
Einir geymist vel, og hafa sumir haft hann í
te daglega. En óvíst er nú hvert það er svo
nytsamt læknismeðal, einnig kína og kamfóru-
dropa, á ekki að hafa til daglegra naulna.
Með því að venja sig á dropana gerir maður
sig ómeðtækilegri fýrir lækninga áhrifum þeirra
þegar mest riður á, eins er með fleiri meðöl.
[Framh.].
ieijkitréð fruarinnar.
Eftir Agneta Tyregod.
[Framh.].
IV.
Níels var búinn að vera heima i tvo mán-
uði. Tíminn Ieið áður en varði, svo burtfarar-
dagur hans nálgaðist.
Kristínu þótti mjög leitt að missa þenna
vin sinn, sem henni geðjaðist mjög vel að, og
stöðugt fylgdi henni á skemtigöngum hennar,
þeim báðum til mikillar ánægju.
Gamla frúin gat ekki fylgst með þeim á
göngum þeirra, en gladdist við að sjá þau sam-