Heimilisblaðið - 01.08.1915, Blaðsíða 8

70
HEIMILISBLAÐIÐ
„I sannleika sagt“, sagði hann, „af öllum
þeim undrum sem eg hefi heyrt, held eg aS
þetta sé þaS stærsta, aS tveir riddarar biSja
sömu stúlkunnar sér fyrir konu“.
„Satt er þaS herra aS slíkt er einkennilegt,
en hlustiS á sögu okkar og munuS þér þá skilja
hvernig á því stendur.“
Svo hlustaSi hann á sögu þeirra, hvaS þeim
hefSi fariS á milli, og um eiS þann er þeir höfSu
svariS.
„ÞiS eruS jafn götuglyndir í þessu sem ö3ru“,
sagSi Sir Andrew er þeir höfSu lokiS máli sínu,
en eg býst viS aS öSrum ykkar veitist erfitt. aS
halda þetta loforS. Ó, börn mín, þiS höfSuS
rétt aS mæla er þiS sögSuS aS þiS bæSuS um
mikla hamingju. Máske þiS vitiS þaS — þó eg
hafi ekki getiS þess viS ykkur — aS auk Lazello
riddara, hafa þegar tveir af helstu mönnurn
landsins beSiS Rósamundu dóttur minnar sér til
handa“.
„ÞaS er mjög skiljanlegt“, sagSi Wulf.
„Já, þaS er þaS, og eg skal segja ykkur hvers
vegna Rósamunda er ekki gift, sem eg þó aS
vissu leyti vildi aS væri. ÞaS er vegna þess aS
hún elskaSi engan biSil sinn, og þar eS móSir
hennar gekk aS eiga þann er hún unni hefi eg
svariS aS hiS sama skal verSa hlutskifti dóttur
minnar, því heldur kysi eg nunnuklaustur en
hjónaband án ástar.
En látum okkur sjá hvaS þiS hafiS aS bjóSa.
ÞiS eruS komnir af góSri og göfugri ætt. Sem
skjaldsveinar riddaranna Sir Anthony deMande-
ville og Sir Roger deMerci börSust þiS hraust-
lega í skozku styrjöldinni; Hinrik konungur
lénshöfSingi ykkar minnist þess, og þess vegna
var hann svo fús til aS veita mér bæn mína.
Þó ykkur leiddist kyrsetan, voruS þiS hér kyrrir
vegna þess aS eg baS ykkur þess, og hafiS því
engin afreksverk unniS meS vopnum ykkar, fyr
en nú fyrir tveim mánuSum, er þiS unnuS til
þess aS þiS voruS gerSir aþ riddurum, og sem
á vissan hátt veitir ykkur rétt til Rósamundu.
En hvaS eigur ykkar snertir eru þær fremur
litlar, þar sern faSir ykkar var yngsti sonur og
þiS hafiS engar aSrar eignir hlotiS. Utan þessa
hertogadæmis eruS þiS fáum kunnir, þvi eg
reikna ekki skozka stríSiS meS, því þá voruS
þiS svo ungir. En hún, sem þiS biSjiS um, er
ein hin fegursta, göfugasta og mentaSasta kona
í þessu landi, því eg hefi sjálfur kent henni frá
barnæsku, og eg hefi veriS talinn vel fær i því
efni. Þar aS auki, þar sem eg á ekki aSra erf-
ingja, mun hún verSa vel rik. HvaS hafiS þiS
svo til jafns viS alt þetta?“
„Okkur sjálfa“, sagSi Wulf djarflega. „ViS
erum riddarar í raun og sannleika, sem þér
vitiS um bæSi hiS bezta og versta, og viS elsk-
um hana. Okkur varS þaS fyrst aS fullu Ijóst
á steinbrúnni viS Víkina dauSu. A5 þeim tima
hafSi hún aSeins veriS systir okkar og annaS
ekki“.
„StandiS upp“, sagSi Sir Andrew, „svo eg
geti skoSaS ykkur“.
Þeir stóSu upp og eldurinn á arninum kast-
aSi geisium á þá þar sem þeir stóSu saman,
svo öldungurinn gat virt þá fyrir sér, þó aSeins
lítil skíma af dagsbirtu næSi inn til þeirra um
hina litlu glugga salsins.
„Hraustlegir og hugrakkir menn“ sagSi gamli
riddarinn, og svo líkir sem tvö hveitikorn af
sama akri. BáSir full sex fet á hæS og herSa-
breiSir, þó Wulf sé sterkbygSari og hraustari.
BáSir hafiS þiS jarpt hár nema hvíta röndin
þar sem þú hlaust sáriS Godvin. Godvin hefir
grá augu sidreymandi, en Wulf hlá augu er leiftra
sem sverS. Já, afi þinn hafSi slík augu Wulf,
og mér hefir veriS sagt aS þegarhann hljóp úrturn-
inum upp á múra Jórsalaborgar, er hún var unnin,
hafi enginn staSist leiftur þeirra. Þannig var þaS
líka meS mig, son hans, er hann var reiSur.
ÞiS eruS báSir mannvænlegir, en Wulf er her-
mannlegri en Godwin kurteisari. En hvort hald-
iS þiS aS konum geSjist betur?“
„ÞaS er undir því komiS hver konan er
herra“, sagSi Godvin og sló draumblæ á augu
hans.
„ÞaS munum viS reyna aS rannsaka áSur en
þessi dagur er á enda herra, ef þér leyfi5“ bætti
Wulf viS, „þó eg búist viS litlum árangri hvaS
mig snertir“.
„ÞaS er alt of mikil svartsýni, en eg öfunda
hana ekki, sem á aS útkljá slika spurningu.
ÞaS er ekki heldur víst aS hún, er hún velur,
velji hið rétta. Mundi þaS ekki vera réttast að eg