Heimilisblaðið - 01.01.1916, Síða 7

HEIMILISBLAÐIÐ
5
baka hann. Því næst rís
hann á set og situr með
krosslagða fætur og lætur
sólina skína í hvirfil sér.
Og loks, þegar kvöld er
komið og aldimt orðið,
er eldrauninni Iokið.
Það er og talin algeng
æfing, að standa upprétt-
ur og algerlega hreyfing-
arlaus tímum saman. —
Ferðamaður einn segir svo
frá, að á ferð sinni um
Indland hafi hann séð
töframann standa fattan
og óbifanlegan eins og
stoð með andlit móti sólu.
Sextán árum seinna kom
íhann þangað aftur og sá
þá sama manninn standa
þar, nákvæmlega á sama
stað og í sömu stellingum.
Og um annan töframann
er svo mælt, að svo lengi
hafij hann staðið graf-
kyr í sömu skorðum, að
Töframaður liggjandi á gaddabálk (a: fleki með járngöddum og
snúa allir oddar upp). Framan við bálkann er breitt klœði, sem
á eru lagðar ölmusur.
fuglar himins voru farnir
að hreiðra sig í hári hans.
Sú pynding er og al-
kunn, að leggjast nakinn
niður á gaddabálk, sem
sjá má hér á myndinni
Það virðist svo, sem að
af þessu hljóti að stafa
óþolandi kvalir. En ekki
er annað hægt að sjá, en
að töframaðurinn njóti
með unun hvíldarinnar á
þessum ægilega beði. Og
þótt furðu gegni, verður
þeim ekki hið minsta meint
af slíkum tiltektum.
Að hengja sig upp i eik
og láta höfuðið snúa nið-
ur, eða sitja í vatni upp
íhöku heila viku samfleytt,
Indverskur töframaður í „eldraun“, situr i steikjandi sólarhita
milli fjögnrra elda.