Heimilisblaðið - 01.08.1917, Page 5

HEIMILISBLAÐIÐ
87
um huldu ströndum og vér verðum þar
að mæta sanngjörnum og réttlátum dómi
Guði alföður, fyrir notkun timans í
iímans heimi. Það er seint að sjá, þegar dauð-
inn ber að dyrum, hvað gaf lífinu gildioghatði
varanleik, en hitt sem maður hafði lifað fyrir
var hismi tómt og blekkingar heimsins.
Guð gæfi að það ekki væri þá ofseint að
sjá það, En einmitt þá, þegar seinasti lífsþráð-
urinn er að slitna, þegar vér með annan fótinn
■erum að stíga út á djúpið, sem enginn maður
þekkir og dauðinn stendur að baki og segir:
í'ram, fram, þá fyllumst vér skelfingu, alt lífið
liður sem skuggamynd upp fyrir sálaraugum
vorum, vér hrópum á það sem vér höfum bygt
líf vort á, en það er að hverfa oss. Þá’birtist
•alvara lífsins í hræðilegri, ógnandi mynd — dóm-
urinn er fallinn; lífið — tíminn, náðargjöfin
■dýrmæta var misnotuð, — og það sem skelfi-
legast er, horfin — fæst ekki aftur, ekki eitt
■augnablik. Þannig hlýtur endir margra að vera.
Lærum að mæta tímanum og meta gildi
Jians, lærum að vera sannir og trúir sjálfum
■oss, hvert augnablik. Leitum sannleikans, ekk;
i vindbólum heimsins, sem hjaðna þegar af
sjálfu. sér, heldur þar sem hann er að finna; *
almætti Guðs, sem hann opinberar oss daglega
i sinni almættisstjórn, í öllu, stóru og smáu.
Kynnum oss ímynd Guðs og ljós hans í heim-
inum, það Ijós, sem aldrei togar skærar en í
myrkri dauðans, boðbera kærleika og friðar,
frelsaranum Jesú Kristi. Lærum af honum
hvernig hann varði tíma sínum. Hann kendi
oss, að tíminn væri náðargjöf.
Á eilífðarinnar landi, verður samkvæmt orðum
Jesú Krists spurt: Hvernig lifðir þú? hvernig
'varðir þú timauum? Þessvegna ættum vér að
■tileinka oss i voru daglega lífi þessi orð:
„Vinn þú eins og þú búist við eilíflega að
lifa, og lifðu eins og|þú búist við dauða þín-
ura i dag“.
(Lausl. þýtl)
Sönglistin.
Sönglist dýr — ég drekkt hef þrdtt
dœgraraunum minum,
og bestar stundir œtið átt
undir tónum þínum.
Þú liefir andann þýðast kyst
þrátt i jarðardölum.
Þú ert œðst af allri list
og ómur Guðs frá sölum.
GBÉTAB ÓF.
frúarbrögð og aðrar lífsskoðanir
á þessum vöðalegu tímum.
Eítir G. Hjaltason.
XVI.
Aðalkjarni kristindómsins.
í kristindóminum endurlifnuðu hinar beztu
og dýrðlegustu trúarrósir allra þjóða.
Kenning Egyfta um þrenninguna, friðþæg-
inguna, dóminn og eilfft líf; kenning Gyðinga um
um sannan Guð og guðlegt réttlæti; kenning
Persa um sannleikann; kenning Grikkja um
andans sigur yfir holdinu og um fegurð lífsins;
kenning Indverja um sjálfsafneitunina (t. d.
Búdda); kenning Laótzse um hógværðina og
auðmýktina: Alt þetta eru andans rósir, sem
kristnin endurskapar og birtir síðan í nýrri og
dýrðlegri mynd. En hún bætir ýmsu við, og
viðbót sú er mjög mikilvæg, einkum það að
Guðs sonur varð maður.
Þetta síðasta legg eg mikla áherzlu á.
Það er aðalkjarni kristindómsins hvernig
svo sem hann er skoðaður.
Eg er enginn sérlegur bókstafstrúarmaður.
Eg er meir að segja næsta lítill trúmaður. Eg
er sispyrjandi og rannsakandi. Eg hefi efast
oft um flest, ef eigi alt. Og það er ekki aðeins
um gildi trúar, heldur einnig um gildi siðalær-
dómsins. Nývíkinga-spekingurinn Nietzsche hef-