Heimilisblaðið - 01.05.1920, Blaðsíða 16

80
HÉIMÍLÍSBLAÐIÖ
ínvsrjinn.
í San-Francisko býr rikur málafærslu-
maður, Hann hafði haft í sinni þjónustu
Kínverja, sem var honum einkar trúr og
hlýðinn og í alla staði vandaður, enda var
hann búinn að vera í vistinni í 15 ár; hann
hét Sam. Málafærslumaðurinn var mjög ham-
ingjusamur með hann og lét hann fá há
laun og Sam undi hag sinum hið bezta.
Svo var það einn morgun, þegar Sam færöi
húshónda sínum morgunkafíið, að hann sagði
við hann blátt áframr og án þess að honum
brigði hið minsta:
»Eg fer í næstu viku«.
Málafærslumaðurinn hló.
»Eg fer í næstu viku«, endurtók Sam, »en
eg læt annan þjón koma í minn stað, mér
miklu færari«.
Nú sá málafærslumaðurinn að hér var
alvara á ferðum.
»Jæja, þú ætlar að fara. Fú ert náttúrlega
óánægður með kaupið. »Golt og vel, eg bæti
við þig 10 dölum á mánuði og svo tölum
við ekki meira um þetta mál«.
»Eg fer í næstu viku«, sagði Sam, án þess
að víkja fet frá áformi sínu. »Eg fer heim
til Kina«.
»Nú, þú ætlar að bregða þér heim og gifta
þig og koma svo aftur eftir tvo mánuði«.
»Eg kem ekki aftur og eg ætla heldur ekki
að fara aö gifta mig«.
»En hversvegna ferðu þá«, spurði húsbóndi
hans óþolinmóður.
»Eg segi yður það ekki, því þér munduð
þá lilæja að mér«.
»Eg lofa því, Sam, að gera það ekki«.
sBá skal eg segja yður, að eg fer til Ivina
til þess að deyja«.
»Hvaða vitleysa. Eg hefi lofað þér, að lík
þilt skuli verða sent til Kína, ef þú deyrð
hjá mér«.
»Að fjórum vikum liðnum og tveim dög-
um hlýt eg að deyja. Bróðir minn situr í
fangelsi; hann er dæmdur til dauða. Eg er
nær íimtugu, en hann er aðeins 26 ára;
hann er giftur og á fyrir börnum að sjá, en
eg er ógiftur. Kínverska löggjöfin leyfir ætt-
ingja þess, sem dæmdur er til dauða, að
koma í stað hins dæmda. Eg fer til Kina.
Gefið hróður minum þá peniuga, sem þér
ætlið mér. Hann lifir, en eg dey«..
Næsta dag kom nýr þjónn í hús mála-
færslumannsins, og Sam gaf honum allar
nauðsynlegar upplýsingar viðvíkjandi hinni
nýjn stöðu hans. — Svo hvarf hann heim
til ættlands sins; til þess að deyja fyrir bróö-
ur sinn.
Þessi saga birtist í amerikskum blöðum
og þau segja, að húu sé sönn. Hún bendir á
það, að göfugt hjarta slær einnig bjá þeim
»gulu«.
Stafir
É
bánir til úr mannshárl.
Fyrst er hárið soðið í sápuvatni, svo öll
feiti fari úr því og því næst þurkað. Pá
tekur maður tréspjald og teiknar þá stafi,
sem maður ætlar hafa með pensli, sem dýft
er i lím uppleystu í vatni. Dregur maður
pensilinn mjög laust yfir öll styrkin í stöf-
unum og tekur svo eitt eða fleiri hár eftir
vild og límir ofan í strikin. Það ríður á, að
stafirnir séu fyrst fallega dregnir, helzt meö
hlýanti, og tréspjaldið þarf helzt að vera
póleruð,
1 fyrra »hluttekningar«-erindinu, sem birtist í
síðasta blaði, heíir fallið úr hending; — á að vera
þannig:
Ó, gæti eg sungið sólskin inn í salinn þinn!
Pað væri sœla, vinur minn! o. s. frv.
Hannyrðablaðið kemur sennilega
út í ágúst og verður þá sent öllum skuld-
lausum kaupendum.
Útgefandi: Jón Helgason, prentari.
Preutsmiðjan Gutenberg.