Hjálpræðisorð - 01.02.1893, Blaðsíða 3

11
"Lúðurinn mun gjella«.
1. Hvenœr? f>að veit Guð eÍDn! f>ann dag
og tíma veit enginn fyrir, nema faðirinn einn,rog
ekki englar á himnum. Matt. 24, 36. Hann veit?
það, því hann hefir þegar ákveðið daginn: »Hann
hefir fastsett dag, á hverjum hann ætlar að dæma
heimsbygðina með rjettvísi, af manni, sem hann
hefir þar til kjörið. Post.gj. 17, 31. Engum hefir
hann sagt, »hvaða dag« það verður, það er leynd-
ardómur hans ; hann kann að vera fjarri, eu hanu<
kann líka að vera mjög nálægur. Ar kunna að
líða; vjer komnir í vorar grafir; kynkvíslir komnar
og farnar, áður en til hans heyrist; en það augna-
blik, sem hiðurinn á að gjella, getur verið mjög'
nærri, já hann kann að hljóma, meðan augu þím
hvíla á þessu orði.
2. Hvernig ? Hastarlega: »í vetfaugi, í einu
augnabliki, 1. Kor. 15, 52. Heimurinn verður á
vanalegri ferð sinni; mennirnir kafnir vanalegum
störfum«, að eta, drekka, kaupa, selja, planta og:
byggja hús og giptast. Lúk. 17, 28. Matt. 24,.
38. Meðan hæst stendur á starfanum, gleðinni,.
syndinni — án augnabliks fyrirvara — gjellur lúð-
urinn !
3. Hver heyrir hljóðið? Mannkynið allt, i
austri, vestri, norðri og suðri; — í hverjum einasta
afkyma heimsins; hversu afskektur sem hann er.
f>ú heyrir það; jeg heyri það. Hinir heyrnarlausu
fá allt í einu heyrn, og hinir dauðu skulu vakna
í gröf sinni, við þetta hljóð. Hinir óhlýðnu og
drambsömu, sem ekki hafa viljað heyra Guðs
röddu; sem aldrei hafa viljað sækja hans hús;