Hjálpræðisorð - 01.02.1893, Side 4

12
aldrei viljað heyra hans orð, sem hafa apturlukt
eyrun við vitnisburði þjóna hans, — |>eir skulu
heyra. |>á verður ómögulegt, að troða í eyru sjer,
eða fela sig; allir hljóta að heyra, hvort sem þeir
vilja eður ekki. — Mennirnir verða önnum kafnir
í vanalegum störfum; ritarinn missir pennan úr
hendi * sjer; ræðumaðurinn hættir í miðju kafi;
skóflan dettur úr hendi búfræðings og verkmanns,
því þeir skulu heyra hljóðið, þvílíkt hljóð, sem
þeir aldrei hafa áður heyrt, Guðs lúðurhljóm.
jpetta ógurlega og hastarlega hljóð, heyrist liverju
öðru hljóði hærra. Lúðurhljómurinn yfirgnæflr
vjelahávaðann, stormhvíninn og brimhljóðið. Hljóð-
ið drynur í hinni djúpu gryfju, afskektasta fanga-
klefa, kjölsoginu og sigluhúninum. Hljóðið glym-
nr í leikhúsinu, dansbúðinni, veitingastofunni og í
hverjum kyma syndarinnar. •—, Ó!, lít náföl andlit-
in, og hið skelfda augnaráð! O! hvílík hræðsla;
hvílík óp, hvílík tár og bænir. Skopyrðin deyja
á vörunum; blótsyrðin hálfklippast; leikarinn verð-
ur sjálfum sjer líkur; söngnum hættir í hending
miðri, og húrraópið þagnar allt í einu, því: lúður-
inn gjellur; og sjerhvert eyra heyrir hann.
4. Hver kemur pá ? Guðs sonur ! ekki eins
og hann áður kom, sem barn fætt í jötunni, held-
ur í skýjum himins með veldi og dýrð mikilli.
Matth. 24, 30. Sjá, hann kemur í skýjunum, og
hvort auga mun sjá hann, eins þeir, sem hann
gegnum stungu, og allar kynkvíslir jarðarinnar
munu fyrir honum skelfast; já, vissulega mun svo
verða. Opinb. 1, 7.
5. Hvað kemur svo? Dómurinn og aðskiln-