Hjálpræðisorð - 01.03.1893, Síða 5

21
Guð vill ekki dauða syndarans, eti það ert
hans vilji, að auðsýna miskunnsemi. Manasse var
stórsyndari — morðingi (2. Kon. 21, 16), en hanrs.
sneri sjer og fjekk því fyrirgefningu.
|>úsundir drykkjumanna, blótvarga og guðleys-
ingja hafa snúið sjer, fengið fyrirgefningu, og eru
meðteknir í Guðs ríki. Vertu því hughraustur,
skjalfandi syndari, tak sinnaskipti og trúðu því,
að Guð sje fús að veita — og það þjer — sína náð,
hann mun alls ekki reka þig frá sjer. Vantrúiu
er sú eina synd, sem fyrirdæmir.
Kom þú að eins til Jesú, sem aumur og týnd-
ur syndari, þá er sáluhjálpin þín ; hún er þá viss.
Lít til Jesú og þú ert hólpinn.
það er ómögulegt, að þú sjert syndugri heldur
en sá var, sem þessar línur ritar, og sem nú í
auðmýkt gleðst við náð endnrlausnarinnar, sem
lifandi vottur GuÖ3 fjrirgefandi kærleika, endur-
reistur fyrir hans óendanlegu náð, til uppörfunar
fyrir hvern auman syndara (já, hinn aumasta),
að flýja að sömu náðaruppsprettu, Jesú Krists,
Guðs lambs, dýrmæta blóði, sem hreinsar af allri
synd.
5. Náð fyrir hinn fráfallna.
»Verði nokkur fundinn að einhverri synd, þá
leiðrjettið þjer, sem andlegir eruð, hann, með hóg-
værum anda, og haf gát á sjálfum þjer, að þú.
freistist ekkin (Gal. 6, 1.).
Ó, hve sæll er eigi fagnaðarboðskapurinn um
kærleika Krists til aumra, týndra syndumþyngdra
og hegningarverðra syndara, sem í stað þess að
uppljúka augum sínum í helvíti, er aptur og aptur