Heimir - 01.02.1906, Blaðsíða 8

32
II E I M I R
alla hluti og leita fyrir oss, þá er enginn betri leiöarvísir til né
guðdómlegri og sannleikanum nær, en hin innri rödd, sent tal-
ar í sálum vorum og gjörir greinarmun fyrir oss á góöu og illuT
réttu og röngu. — Engin fullkomnari leiöarvísir til en sá.
Þaö breytir skoðun vorri á guöi aö þessu leyti, aö fyrst
þessar tilraunir hafa heppnast eins vel og reynd hefir á oröiö,
þá hljóta þær í alla staöi að vera samkvæmar hans réttlætislög-
máli og vilja, annars fengi þær ekki staðist, en ynni oss beint
tjón, eins og alt sem stríöir á móti náttúrunnar lögum. En
þá hlýtur þaö líka aö vera aö guö æskir ekki eftir vorri niöur-
lægingu, heldur upphafning. Ilann æskir ekki eftir aö taka á
móti oss sem Nebukadnezzurum, meö fjaðrir á höföi og bítandi
gras, heldur sem mönnum uppréttum. er fáum litiö svo langt,
aö vér getum horft í hinar hæstu hæöir og gripið þaöan þá hug-
sjón, sem vér viljum keppa aö og lifa eftir. Sem mönnum er
eiga karakter, séu menn, hvorki Lazarusar í faömi Abrahams
eöa maurapúkar í helvíti, eða líkþráir ölmusu beiöendtir, eöa
blindir eöa haltir eöa vanaöir, eöa volaðir. Lærum aö hjálpa
hver öörum, lærum aö komast áfram, lærum aö þekkja, lær-
um aö foröast alt þaö, er eyðileggur sál eöa líkama, þaö virð-
ist vera hans bending til vor, enda er þaö, þaö sem vor
innri rödd er jafnan aö brýna fyrir oss. En frá þeim guöi,
sem þannig er getum vér búist viö, aö hann láti sér jafn ant um
heiminn nú eins og nokkru sinni áöur, um þá sem nú lifa, eins
og þá sem lifðu fyrir þúsundum ára síöan, um allar þjóöir eins
og eina. En þá erum vér komnir aö einu því atriði, er trú
vor byggir á,—því nefnilega, að guö láti sér jafn ant um heim-
inn á 20. öld e. K. eins og á 20. öld f. K. Og vér erum knúö
til þessa stóra megin atriöis af vorri eigin samvizku, og sönn-
unum þeim sem þegar eru fengnar á því samvizkuboöi, meö
því sem menn hafa gjört og eru aö gjöra. Og þær sannanir
eru sannanir frá reynslunni teknar og því íalla staði áreiðan-
legar og vissar.
Þaö er nefnd vísindaleg sönnun, niöurstaöa sú, sem fæst
meö ítrekuðum tilraunum á ýmsa vegu, er útskýrir eitthvert
sérstakt lögmál. Þaö má því heita vísindalega sannað, aö