Heimir - 01.12.1906, Síða 12

anir voru þar á víxl straumharöar ár, gil og gljúfur, klettar og
klungur. A einn veg eöa annan yíirbugaöi þó göngumaðurinn
allar þessar þiautir og að lyktum var hann kominn svo hátt í
hlíð, svo nærri hæstu fjallsbrúninni, aö hann fór aö hrósa
happi j'lir fengnum sigri. En í söiiiu svipan bar hann fyrir
klapparhyrnu og sá þá að þar gekk frain snarbrött fönn niður
frá jökl unuin hiö efra og fram á og framyiir einstigiö á gilbarm-
inum, sem hann var aö klöngrast yfir. Fönnin var svo hörö.
að fótur hans inarkaði hvergi á, og svo hál, aö fót festi ekki á.
Hann haföi ekki broddstaf og því síöur öxi til aö höggva spor í
hjarnið. Hvað var til ráða? Snúa aftur og leita fvrir sér ann-
arstaðar? Reynandi var það, ef nauðsyn kreíöi, en víst haföi
þessi leiðin sýnst álitlegust, er hann nálgaðist fjöllin. Vindur
mikill og sívaxandi stóö niður af fjallshryggnum og hagiélja-
gusur gengu þar yfir hann öðru hvoru. Hann var örmagna af
þreytu, sveittur af göngunni, en þó undireins svo kalt, að hon-
um lá viö að skjálfa. Sól var látt á vesturloftinu og því skamt
að bíða næturinnar. Það var vænlegast þá aö bíöa morguns.
Hvarflaði þá göngumaðuiinn niöur íyrir klapparhyrnuna aftur í
þeim tilgangi, aö ieita eftir skýli fyrir stoiminum niður meö
gilinu. Tók hann þá eftir því, að skúti nokkur gekk innundir
klöppina vestanverða, örfá fótmál' út frá slóð haris. Þar var
fundið skýlið fyrir storminum og þangað skreið hann inn, en
hvaö? Þar voru þá bein,—inannabein! Skinin beinagrind lá
þar í skútanum og augnatóftirnar tómar störðu þarna á móti
honum. Það fór hrollur um göngumanninn, en hvað var að
óttast? Ekki þessi vesölu bein, sannarlega. Þau voru bara
vottur þess, að hér hefði einhver farið á undan, en skort þrek
til að koinast lengra. En þar var líka fleira í skútanum, Þar
var dálítil hrúga af smásteinum,—hafði verið hrófaö upp í lík-
ingu við vörðu, og út úr hrúgunni stóð samanbrotið pappírs-
blað. Af forvitni tók göngumaðurinn blaöið, rétti þaö úr brot-
unum og las þessi orð: „Snúðu aftur, niaður, snúðu aftur.
Heim aftur í dalfeðranna. þar cr gott að vera. Hér rikir von-
lcysiðog dauðinn. Snúðu aftur!"
Hver hafði skrifað þessi örvæntingarorð? Hafði hann gert