Heimir - 01.12.1906, Blaðsíða 32

200
HEIMIR
oröi: „Þaö hiýtur aö vera erfitt fyrir yöur, aö fara nærri um
hugsunarhátt hans".—„Og þess þarf ekki; eg hefi ölf málskjöl-
in í höndunum". Mér er enn þetta svar í fersku minni eftir
tuttugu ár. — Skjölin voru þar, en enginn lífs andi, tnginn per-
sónuleiki skapaöur af höfundinum.
Lesið aftur á rnóti aðrar eins bækur og „CromweJl" eftir
Carlyle og i. bindi af Friðriki mikla eftir sama höfund, eöa
Frakklarrdssögu eftir Michelet, eöa Rómverjasögu eftir Mcmm-
sen. Þar korna söguhetjurnar lifandi á móti iesandanum.
(NitSurl. næst).
Tilboð prestsíns.
Eftír Vífíl Djákr.a.

Eíns og kapellan okkar sé ekki nógu veglegt hús, og sarnt
lætur sumt fólk svo eins og hún væri reglulegasta hæjarskömm.
En eg get sagt ykkur það, aö veldi drottins er ekki eingöngu
bundiö viö voldug m.usteri meö fagurlituðum gluggum og him-
ingnæfandi turnum,—því þaö get eg sagt, að þótt hún sé rétt
úr einföldum múrsteini og kalki, þá er ekki nokkur sá staður
til hér í bænum, þar sem evangelíum hefir boriö huggunarrík-
ari ávöxt en rétt hér í litlu kapellunni okkar.
Þeir eru orönir inargir, sem leiddir hafa verið út úr myrkr-
inu og inn til Ijóssins yfir í litlu kapellunni okkar í þessi tvö ár
og tuttugu, sem eg hefi verið þar djákna myndin—og fleiri en
einum brandi hefi eg beinlínis sjálfur bjargaö út úr loganum.—
Ekki svo aö skilja aö eg sé aö státa af því,sem guði hefir þókn-
ast aö gera fyrir kraft ininna handa, fjarri fer því,—en samt,
þá var þaö þó Sæll dagur í lífi mínu þegar Geirfinnur heitinn
gerðist ungbarn í annaö sinn og stóð upp og gerði sína góðu
játníngu sabbatsdaginn eftir.