Heimir - 01.12.1906, Qupperneq 34

2 02
H EI M I R
kapellunnar, þá tókurn viö samskot morgun, rniðdag og kveld,
fyrir „Sjóöinn". Þá biöjum viö vanalega söfnuöinn í Burchester
aö senda okkur prest \ iö þaö tækifæri. Nú fyrir eitthvaö tíu
árunr síöan, nokkru fyrir afmælishátíðina. sagöi fólkið yfir í
Burchester okkur, aö þaö ætlaöi aö senda okkur séra Ebenez-
ar Kripp, kröftugan ræöumann og andríkan. Þaö þótti okk-
ur góö tíöindi í fyrstu, en svo á markaösdaginn rétt fyrir af-
mælishátíöina, fór Páll djnkni yfir til Burchester og kom viö
hjá mér í bakaleiö.
„Þarna meö prestinn á sunnudaginn kemur", sagöi hann.
„Já, hvaö uin hann?" sagöi eg, „ekkert ilt, vona eg?"
„Nei, ekkert ilt raunar, hann kvaö vera andríkur orösii s
flytjandi, eöa svo sögöu þeir mér, já, hann er sagöur bezti
prestur. En hann gefur aldrei neitt til samskotanna; en kvaö
vera vanur að lofa fimm dölum með vissu skilyrði. Svo vildu
þeir ekki segja neitt meira um hann, en sögðu viö myndum
komast aö því sjálfir, þegar hann kæmi".
„Hjálpi mér, þaö er hörmulegt", sagöi eg, „því nú þurf-
um viö peninga um fram a!t,—fimtíu til sextíu dali".
„Eg held eg viti þaö", svaraöi Páll, „en þaö sem verra er,
við höfum aldrei á nokkurri afmælishátíö komist upp fyrir $25,
og þaö meö því sem presturinn hefir gefiö".
Sunnudagsmorguninn næsti kom og séra Ebenezar var til
staöins. Hann var hár maöur, beinaber, í dökkum frakka,
hneptum upp í háls, en skegg hans svart og sítt huldi hnezlu-
b vrminn ofan að miðju Eg og P.ill tókum á móti honum viö
kyrkjudyrnar og heilsuöuin honuin með handabandi.
„Góöan daginn, bróöir", sagöi eg, „eg vona þér forkið því
í þá í dag".
„Hverju sem drottinn blæs mér í brjóst mun eg ekki þegja
yfir", svaraöi hann.
„Auðvitað", sagði Páll djákni, „þaö er hið sanna evange!-
íum, það er þó satt. En eg vona aö drottinn hvísli að yður
einu eöa tveirnur orðum um samskotin. En ef hann gerir þaö
ekki, þá segiö þér kannske eitthvað frá sjálfum yöur; viö þurí-
um þess sannarlega meö fyrir Sjóöinn.