Heimir - 01.12.1906, Síða 37

HEIMIR
£05
iljótur aö fallast á þetta. Eftir aS sálmurinn var búin, varð
þögn nokkur augnablik, en við hringluðum í peningunum, eins
og við væruin ekki búnir að telja. Þá heyrðum við hann segja:
„Kæru bræður. Látum oss biðja".
Við inn með sama. jú, hann hafði lokað augunum, það
var áreiðanlega víst. Eg skauzt til ekkju Allans og sagði henni
hversu komiö var. „Þarna er kvartur í viðbót", sagði hún og
fékk mér skildinginn.
Jósep var öllu tregari. Loks segir hann: „Eg skal 1ána
þér hálfan dal, ef þú lofar inér að borga hann aftur". „Já,
sjálfsagt", sagði eg. Svo fékk eg t\o tða þrjá k\arta í viðbót,
en mest koparpeninga, þangaö til eg kom til bróöur Rikals, en
hann sat aftan til í kyrkjunni. Hann var nízkasti nirfillinn í
bænum og átti nóga peninga.—Séra Ebenezar Kripp brýndi nú
röddina meira en áður.
„Rikáll", sagði eg, „við þurfum að fá svolítið meiri pen-
inga, svo við getum náð þessum $5 hans; viltu ekki hjálpa okk-
ur til þess?"
Það birti yfir honurn, en segir svo: „Eg gaf ioc. áöan og
eg get ekki gefiö meira, því heysprettan er ekki —
„Það er ekki um grastíð að ra-öa; við verðum að ná þess-
um $5", sagði eg. „Viltu lána okkur nokkra dali?"
í því kom Páll og spurði mig hvaö eg hefði. Eg sagði
honuin það strax. „Drottinn hjálpi okkur! Rikáll blessaður,
lánaðu okkur $5 ef þú getur ekki gefið þá", sagði hann.
„Ef eg héldi að þið mynduð nokkurntíma borga þá".
„Og við skulum borga þá; bara strax með þá".
„En eg hefi að eins orð ykkar fyrir því".
„Já, hvað viltu fá?"
„Eg vil fá handskrift ykkar upp á það", hvíslaði hann og
röddin var óskýr.
„Jæja, kondu fljótt fram í andyrið og flýttu þér rnaður;
hann er rétt að enda viö".
Við hnosuðuin karlinum með okkur og Páll reif í snatri
blað úr vasabók sinni og skrifaði. ,,Að sólarhr. liðnum lofumst