Brúin - 24.12.1929, Qupperneq 2

BRÚIN
i! ^
Gleðilegra jóla
óska jeg öllu mínu starfsfólki og viðskiftavinum.
Einar Þorgilsson.
m
t jólaleyfi
Nú líður að jólum. „Brúin"
heíir óskað eftir að fá eitthvað
j^að, er nota megi í jólablaðið.
Kemur mjer helst í hug að segja
frá því, j)egar jeg og einn af æsku-
fjelögum mínum gengum heim
laust fyrir jólin. Við áttum heima
eystra, annar í Holtum austarlega,
hinn í Flóa skamt fyrir vestan
Þjórsá. Höfðum við dvalið við
nám hjer syðra og vildum nú
finna vini og kunningja og eyða
jólaleyfinu með peim. Mörg ár
eru liðin síðan þetta var.
Við lögðum af stað úr Reykja-
vík síðari hluta dags, Gunnar
og jeg, fótgangandi, og vildum
komast eitthvað upp á bæi og
fá náttstað þar. Finst mjer sem
þetta hafi verið á sunnudegi.
Okkur var samferða maður einn,
búsettur í Reykjavík, og ætlaði
hann eitthvað upp í Mosfellssveit.
Eigi man jeg hversu langt hann
fylgdist með okkur. Veðri var
svo háttað, að stormur var nokk-
ur og hafði verið hláka um dag-
inn, en hún var nú í rjenum
og var vindur genginn til vesturs.
Gengum við nú sem leið liggur
uns við komum að Lækjarbotn-
um. Stóðu þeir á hálsunum vest-
anmegin vegar, litlu neðar en
Lögberg stendur nú. Lækjarbotn-
ar voru þá gististaður alment
notaður af ferðamönnum. Fórum
við Gunnar þar heim. Var nú
nokkuð liðið á kvöld og leizt
okkur eigi að halda lengra. Beidd-
umst við gistingar og var því
vel tekið. Þar voru fyrir nokkrir
næturgestir og ætluðu sumir
austur yfir Hellisheiði næsta dag.
Vildum viðGunnargangasnemma
til hvilu, því árla skyldi úr rekkju
rísa, ef veður yrði hagstætt að
morgni. En er langt var liðið á
kvöld, kemur þangað karl einn
úr Reykjavík. Var hann á heim-
leið og nokkuð við vin og kvaðst
hann mundi heim halda um nótt-
ina. Tafði hann svefn okkar
Gunnars með málæði og drykkju-
skvaldri. En undir háttatíma fór
hann og munum við hafa sofnað
skömmu síðar. Árfa næsta morg-
un litum við út. Var þá enn
myrkt af nóttu, því þetta var
fyrir rismál. Hafði frosið lítið um
nóttina og var nú þurt veður og
betra að ganga en daginn áður.
Lögðum við nú af stað tveir ein-
ir. Máttum við gæta okkar vel,
svo við fengjum veginum haldið,
og gengum við alllangan spöl
áður dagsprún sást. Þegar við
erum komnir á Sandskeiðið, neð-
an undir Vífilfelli, þykist jeg
sjá eitthvað kvika niðri í vegin-
um. Verður mjer bilt við og
slæ þangað með stafnum. Gefur
þetta þá hljóð frá sjer og reynist
vera maður. Liggur hann í dæld
rleöilegg jol!
Verzlunin Egill Jacobsen
Hafnarfirði.
S3S3S3S3S3S3S3£SS3S3S3S3S3£383S3S3S383S3S3S3S3S3S3S3^
f| Gleðilegra jóla g
S óska jeg öllum viðskiftamönnum mínum gg
y nær og fjær. gg
H Jóhannes J. Reykdal. ||
S3S3S38383S3S38388S3S383838383838383S3S3S3S3S38388S3S3

’lllilPllillllillllHIIMIillllll'

'c//
•_//er'
éeáev-e.
Qlediíegra Jóía og góds ngárs
óskum við öllum okkar viðskiftamönnum
og starfsmönnum.
H.f. Hamar,
Hafnarfirði.
S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3
S3 S3
83 ^jíedilegra Jóla cg göds ngárs 83
83 83
gg óskum við öllum viðskiftavinum oiíkar. gg
H 97ljólkUrJJetag Glegkjaoikur ^
í Hafnaríirði.
83
S3
S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3
S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3
S3l
S3
83
S3
83
IS3I
S3
ra
óskum við öllu okkar starfsfólki.
IS3
S3
S3
S3
S3
|S3
S3
S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3
»tifi.. ^ -gðtj&seft

\

Méæ
og goðs imysir©
óskum við öllu starfsfólki okkar
og viðskiftamönnum.
:.;v -í"V;'v '<

einni utan til i veginum og hefir
vafið um höfuð sjer dökkleitu
gæruskinni. Kvaðst hann vera
sjúkur og svo máttfarinn, að hann
fengi eigi hjálparlaust á fætur
stigið. Var þar kominn karlinn
sami, er kvöldið áður var á
Lækjarbotnum, og fór þaðan um
háttatímaog ætlaði niður í Reykja-
vík. Nú rákunistvið á hannuppi
undir Vifilfelli. Hafði hann vilst
um nóttina og vindurinn feykt af

Hann skalf og nötraði og var
auðsjáanlega illa haldinn. Við
Gunnar liöfðum með okkur flösku
af brennivíni. Dreyptum við á
karlinn allvænum teigúrflöskunni.
Úr því fór að draga úr skjálftan-
um og fengum við hann nú til
að smakka á nesti okkar. Hrest-
ist hann smám saman. Vorum
við hjá honum þar til hann
kvaðst vera orðinn svo hress, að
okkur væri óhætt að yfirgefa sig.
Var nú farið að lýsa af degi.
Vissum við að austanmenn þeir,.
er voru okkur samnátta á Lækj-
arbotnum, mundu fara þessa leið
og mætti því takast að ná til
þeirra, ef karlinn þyrfti frekari
hjálpar við. Loks yfirgáfum við
hann og hjeldum áfram ferðinni.
Þakkaði hann okkur hjálpina
með mörgum fögrum orðum.
Á austurleiðinni gerðist ekkert
fleira sögulegt. Við komum á
áliðnum degi þangað sem jeg
atti heima og var okluir vel
tekið. Hafði Gunnar þar skamma
töf og hjelt svo heim ti! sín um
kvöldiö.
*
* *
*
* *
*
* *

mm
iwm
o
)le
}• m
■ ■ t •" '
-'V, '.'
honum hattinum. Hafði hann
því vafið gæruskinninu um höfuð
sjer og gengið þar til er hann
var magnþrota. Kvaðst hann
engan mat hafa etið daginn áð-
ur, heldur nærst eingöngu á
kaffi og brennivíni. Reistum við
nú gamla manninn upp og geng-
um undir honum þar til við kom-
um í sæluhúsið, sem er skamt
þaðan. Lögðum við hann þar og
hagræddutn honum eftir föngum.
Á bænum, þar sem jeg átti
heima, bjó ungur bóndi, Jóhann
að nafni. Hann var kvæntur og
átti nokkur börn ung.
Þar var og i húsmensku fóstra
mín, er þá var tekin að eldast.
| Hafði hún brugöið búi eftir lát
manns síns og voru eitthvað 3
ár liðin síðan. Jóhann hafði tekið
jörðina, þegar fóstra mín slepti
henni. Jóhann var hið mesta
lipurmenni og ljúfmenni í um-
gengni og kátur mjög. Var okk-
ur vel til vina og hafði jeg mikla
skemtun af umgengni við liann.
Eigi man jeg glóggt hversu jeg
varði þessum dögum til jóla. En
um jólin skemtum við okkur
eftir föngum. Var töluvert sungið
og var þá hljóðfæri notað, er
Jóhann átti. Var það lítið harmon-
íum og eigi sem best. Þótti það
vel notandi þá. Stundum var
spilað á spil eða farið í leiki. Á
jóladaginn minnir mig að jeg
færi ti! kirkju, en það man jeg
glögt að Jóhann fór og kona
hans. Voru þau boðin í kvöldboð
að lokinni messu á einn bæinn
i sókninni, og þótti þar mjmdar-
heimili. Var efnahagur góður og
margt af ungu heimafólki, en
húsráðendur voru nokkuð roskin.
Hef jeg líklega haldið heim að
lokinni messu en hjónin fóru í
kvöldboðið. En er skamt er liðið
á kvöld, kemur til okkar sendi-
maður af bæ þeim, þar sem þau
Jóhann voru í boðinu. Var er-
indi hans að bjóða mjer að vera
þar líka um kvöldið. Hafði það
borist í tal við þau hjónin að jeg
væri heím kominn og myndi setja
jólin heima. Var þá brugðið við
og piltur sendur eftir mjer. Þáði
jeg boðið og fylgdist með piltinum
o^ var þar um kvöjdjð-