Brúin - 24.12.1929, Side 3

BRÚIN
3
Var þar margt fundið upp, er
til gleði mátti verða.
Skemtu menn sjer hið besta
og voru glaöir um kvöldið. Seint
um kvöldið, eða nóttina, munum
við þrjú hafa farið heim.
Nú fóru frídagarnir smá saman
að týna tölunni. Skyldum við vera
komnir suður fyrir nýár. Nú kom
Gunnar og var þá eigi til setunn-
ar boðið. Var nú haldið af stað i
fyrir gaíli stóð slagharpa ein,
einkar fögur, og hjá henni voru
tvær ungar pérsónur, karl og
kona, og fanst mjer sem ástar-
guðinn mundi hafa snortið þau
sprota sínum. Enginn sagði mjer
neitt um ])að. Þetta var dóttir
kaupmanns og unnusti hennar.
Mjer var kunnugt, að kaupmað-
ur var mjög hneigður fyrir „musik“
og fjekst jafnvel við að yrkja í
hann þaöan sem jeg var. En 6
árum eftir það bar íundum okk-
ar saman. Var það með nokkuð
! kynlegum hætti. Jeg var á gangi
í útjaöri Reykjavikur, fór þar um
afskekta, fáfarna götu. Var jeg
að leita aö manni, er jeg ekki
þekti. Kem jeg þar að húsi einu
og ber þar að dyrum. Doka jeg
við litla stund, því eigi var all-
brátt til dyra gengið og var rjett
sálmana.V ar hann kominn nokkuð
á leið og var þetta aöeins fyrsta
rödd. Þegar jeg hafði virt þetta fyr-
ir mjer ætlaöi jeg að fara, en mjer
skildist að honum þætti eigi kom-
inn tími til þess. Fanst mjer
honum þykja skemtun að nær-
veru minni. Tafði jeg þar um
nokkrar mínútur. Kvaddi jeg
hann svo vingjarnlega og þakk-
I aði fyrir þá vinsemd, er hann
S3S3S3S3S3S3S3S3SSS3S3S3S3S3S383S3S3S3SSS3S3S3S3S3SS^
83 ||
1 GJelSiJeg| jóJS ss
88 S3
f§ K. H. Tjhonmsen. ff
M gg
S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3^S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3
S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3^S3S3^S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3S3
S3 88
§§ Verzlunin „Framtíðin" gg
ss óskar öllum sínum viðskiftamönnum. S3
83 .............. 83
83
83
Gleðilegra jóla. ||
838383838383838383838383838383818383838383838383838383
og minnir mig að færið væri
verri en á austurleiðinni. Kom-
um við til Reykjavíkur að áliðn-
um degi og mun sá dagur hafi
verið sunnudagurinn milli jóla
og nýárs og annaðhvort gaml-
ársdagur, eða næsti dagur þar á
undan.
Jóhann vinur minn hafði falið
mjer að hitta Kristján kaupmann
í Reykjavík, er þá var í miklum
uppgangi og rak bæði verzlun
og útgerð. Hafði Jóhann verið
um haustið á stranduppboði á
Eyrarbakka og keypt þar siglu-
trje úr hafskipi. Þetta vildi hann
nú selja og liafði honum hugsast
Kristján sem líklegur kaupandi.
Bað hann tnig færa þetta í tal
við Kristján, fá svar hans og
tónum. Fanst mjer mikið til um
það, er jeg sá, og virtist mjer
mikill munur á mjer og kaup-
manni, er jeg bar okkur saman
í huga mínurn og geri jeg ráð
fyrir, að honum hafi fundist hið
sama. Bar jeg nú upp erindi
mitt með fullri einurð, en þó
kurteislega. Bar sú málaleitun
að mjer komið að hverfa þaðan.
Heyri jeg þá fótatak og opnast
nú hurðin og í dyrunum stendur
Kristján, fyrverandi kaupmaður.
Heilsa jeg honum vingjarnlega og
ber hann kensl á mig, en mjög
var hann breyttur, frá því jeg sá
hann fyrir 6 árum. Leist mjer
hann nú svo kýttur og lítill, mál-
sýndi mjer. Eigi duldist mjer, að
hann hafði orðiö fyrir alvarlegu
áfalli, enda frjetti jeg síðar, að
hann hefði fengið sfag og mist
málfæri að nokkru og mun hann
hafa lifað nærfelt ár eftir þetta.
Þessi heimsókn mín til hans var
mjög ólík hinni fyrri, þá er jeg
kom til hans sunnudaginn milli
jóla og n\>árs og fyr er frá sagt,
þegar alt virtist leika í lyndi
fyrir honum.
Nú var hann orðinn öreigi,
einmana, þrotinn að heilsu og að
kalla mátti barn í annað sinn.
Áður hafði hann verið hraustur,
mikilsvirturhöfuðstaðarborgari og
hafði allmiklar eigur millum handa
og fann, að því er virtist, tölu-
vert til sín. Það þarf sterk

iiiiiriMiiiUL'iHinitii'uiiiiiii'imit'iiTiii’nni amafi; n:;:n|.' '»n i'ini

iiiiiiiiimiiiiiiummmuiiiia
LJcrz/un J/layn/. /Lor/e/sc/óttur,
LJes/ur6ru /3
óskar öllum viðskiftamönnum sínum
Q/edi/ecjra jó/a.

llllilliiill'ililllllllilillllliliilíilllll lililimtililtlll
'iii!a',i''aiii;':i'i|iai'iiii;"'iiiniii'M'ii'r'minii!iMiriim'rii'niiiiiii:,:"i'i;i'ii::i

G/eði/egra jó/a
óska jeg öllum mínum viðskiftamönnum.
Jóh. Jóhannsson,
rakari.

láta sig svo vita. Jeg vissi hvar
heimiíi kaupmanns var og fór
jeg þangað um kvöldið, gekk inn
í andyrið og knúði hurð. Heyri
jeg inni svarað: „Kom inn!“
Jeg öpna hurðina og sje
að jeg er svo heppinn, að hitta
kaupmanninn heima. Heilsa jeg
honum hæversklega og segi deili
engan árangur. Þar inni hefi jeg
eigi tafið yfir 5 mínútur og settist
alls ekki, ef mjer heíir þá verið
boðið sæti. Kvaddi jeg nú og fór
brott.
Vil jeg segja lítið eitt meira frá
Iíristjáni kaupmanni, þótt það
S3S3S3S3S3S3S383S3S3S3S3S3S3S3S3S383S3S3S3E3S383S3S3S3
83
83 Húsgagnavinnustofan
83
83
83
Kirkjuvegi 14
óskar öllum sínum viðsldftamönnum
/J/eói/ejra jó/a.
83
83
83
183
83
83
83
S383S3S383S3S3S3S3S383S3S383S383838383S383838S83S3S383
G/edi/egra jó/a
óska jeg öllum mínum viðskiftamönnum.
Gaðm. LJ/ró/jartsson.
færið lint og óskýrt. Hann bauð
mjer inn til sín. Iiaföi hann litla
herbergiskytru, mjög fátæklega.
Þar inni var rúm, borð, einn eða
tveir stólar, lílið harmoníum,
nokkuð slitið, og eitthvað af nótna-
bókum. Öll vor húsgögnin notað-
ir, fornlegir munir. Jeg spurði
Kristján eftir manni þeim, er jeg
bein til að þola góða daga.
Minnist jeg þess eigi, að hafa
sjeð stórfeldari breytingu á lífs-
kjörum nokkurs manns. En nú
! virtist hann horfinn frá öllu ytra
prjáli og orðinn lítillátur eins og
barn. Hann bar kjör sín sem hetja
og sætti sig furðu vel við það,
sem orðið var. Svona getur far-
83
83
83
83
83
83
83
83838IS3S3S3S383S3S383S383S3S383
"" • lól! I
S3
Vjelsmiðja Hafnarfjarðar. f§
S3S3S3SSE3S3S3S3S383S3S3£3^
á mjer og að jeg eigi erindi nokk-
urt við hann fyrir mann austur í
Árnessýslu. Renni jeg augum um
stofuna og lízt mjer hún rúmgóð
og hin skrautlegasta. Ljós logaði
þar á stórum olíulampa. Þá var
eigi gas komið og því síður
rafmagn. Urðu allir að bjargast
við steinolíu til Ijósa bæði vold-
ugir og vesælir. Veggir stofunnar
voru alsettir myndum í dýrindis
umgerð og húsbúnaður var allur
hinn kostulegasti. Hafði jeg oft
komið í stofur heldri manna, en
hjerfíUl§t mjer stinga í stúf. Þar
komi ekki jólaleyfinu beinlínis
við. Má ef til vill eitthvað af
því læra.
Nú liðu mörg ár — líklega
fullir tveir tugir. Þá kyntist jeg
Kristjáni nokkuð. Dvöldum við
um skeið báðir í sama kaupstað.
Var hann þá hættur verzlun og
útgerð og fjárhagur hans mjög
breyttur orðinn og maðurinn
sjálfur slíkt hið sáma. Hittumst
við nokkrum sinnum og töluð-
umst við. Fanst mjer hann þá
yfirlætislaus og viiigjarnlegur og
fór vél á með okkur. Svo fluttist
var að leita að, og gat hann eng-
ar upplýsingar gefið mjer. Krist-
ján bauð mjer að setjast. Nú fór
jeg að tala við hann og sat jeg
hjá honum nokkra stund. Svo
kemur hann með bók eina þunna
og segir:
„Nú ætla jeg — að sýna þjer
— hvað jeg er — hvað jeg er
að — gera núna — það eru fim-
tíu — — fimtíu — vísur —“. Var
sem hann fálmaði eftir orðunum.
Jeg tók við bókinni og leit í
hana og sje jeg að hann er byrj-
aður á að semja lög við Passíu-
ið fyrir hverjum okkar sem er.
Vjer getum orðið sviftir þeim
veraldargæðum, er vjer höfum
mestar rnætur á, annaðhvort
smátt og smátt eða alt í einu.
Þetta er vert að athuga.
Sá, sem jólin eru helguð, sagði
eitt sinn: „Enginn verður sælli
fyrir það, þótt hann hafi auð
fjár“, og ennfremur sagði hann:
„Ef þjer ekki verðið auðmjúkir
og börnum líkir, munuð þjer ekki
komast inn í guðsríkið“.
, " Árg.