Framtíðin - 01.12.1909, Side 26

152
FRAMTIÐIN.
pg vorblær. ' Nú þekki jeg það, hún er
að svæfa hann,” tautaði gamli maðurinn
iyrir munni sér. Stundum er eins og
bregði fyrir í laginu slitrum úr gömlu
jólalagi, og alt í einu líður sál manns á
.samhljómsvængjum til baka inn í bernsk-
una og fjarlægar raddir minna mann á
orðin:
“Sjá, himins opnast hlið !”
En í því dregur fiðluleikarinn bogann
íast og sterklega um strengina. Áheyr-
endurnir ranka við sér, og listakonan
hneigir sig brosandi fyrir þeim og hverf-
ttr bak við tjöldin.
Gamli maðurinn fer að hafa sig út.
“riann er eins og feyskin eik, karlinn
þarna,” segir einhver; en fólkið tekur lítið
eftir honum. I»að er að tala um síðasta
larið. sem hin fræga kona liafði samið
sjálf cg nefnt : “Fiðlan hennar Grétu.”
Kona fyrir framan.
Karlmenn hafa verið scttir hjá, en kona
i stað þeirra skipuð í öndvegissæti eitt,
■enda er hún fyrirtaks-kona. Ókonuleg er
hún ekki. Og á ókonulegan hátt hefir hún
ekki verið að vekja athygli á sér eða að
trana sér fraiu. Hún hefur tinnið verk
kölhtnar sinnar svo vel og trúlega, að hún
hefur vakið cftirtekt á hirnun miklu hæfi-
leikum sínum. Og sökum manngildis
hennar verið skipuð i sætið. Sýnir það,
að mannkostir eru enn mctnir og látnir
sitja í fyrirrúmi, þótl oft virðist hið ó-
göfuga verða ofan á og ráða lofum og lög-
um, og korna mörgum til ]ress að trúa því,
að í þessum heimi borgi það sig best að
vera ódrengur, og skara sem mest eld að
sinni eigin köku. Óbætandi tjón er það,
]>egar sú trú kcmst að hjá einhverjum og
sest að í honum. Hún etur allan merg og
mannslund lians; þess vegna er það sfór-
kostlegur gróði í þvi, að trú sú hjá ein-
staklmgunum eflist, að það borgi sig
hverjum manni að vera dyggur, trúr og
hverjtim mann, að vera “dyggtir, trúr og
tryggur.”
Konan. sem minst var á og er dæmi þess
arna, er Mrs. Ella Hogg Young i Chicago.
Hún var kosin síðastliðið sttmar forstöðu-
maður allra skólanna i borginni. Hvílíkur
starfi það muni vera sést á því, að skól-
arrir þar eru taldir 50 millíóna dollara
virði. I >að var völ á mörguin dtigandi
manni; en líún var tekin fram yfir alla.
Eaun hennar erti 10 þúsund dollarar á ári.
Aðstoðar-maður hennar, sem er karlmaður,
fær 5 þúsundir doll. Skólastjórnin hefur
þótt fránuinalega erfið, og róstusamt hef-
ur þótt á skrifstofu skólastjóra mánuðina
áður en Mrs. Young var kosin. Því und-
arlegra iná það þykja, að kona skyldi vera
kosin i embættið. En henni var treyst til
þess aö skipa það, af þvi húu \ ar búin að
sýna, livaða niann hún hafði aö geynta.
Mrs. Young er 64 ára gömul og hefur ver-
ið ekkja í mörg ár. Hún er uppalin í
Chicago; kom þangað barnung með for-
eldrtim sínuni. Fékk alla skólamentun sína
þar, og kendi sjálf i skólum horgarinnar.
If.rti suinir þcir„ scm nú vinna með henni
að skólastjórninni, gamlir lærisveinar
hennar.
Mrs. Yonng er ekki ein af liinum “nýju”
konuiii. sem litilsvirða heimilið og starfiö
á heimilinu. Það er öðru nær. Hún hef-
ur trú á konunni og á starfi hennar í heim-
inum, en hún álítur að kontingsríkið henn-
ar sé aðallega heimiliS, og að því betur
sem hún sé þar hcima, þvi betur stundi
hún verk köllunar sinnar og vinni lieimin-
um mesta gagn.ið.
“Röksemdir anclstæðings mins”, sagði
senator einn í einum pólitískum leiðangri
fyrir skötnmu, “minnir mig á samhengið i
því sem ung kona sagði. Já, hafið þið
hcyrt söguna tim ttngti konuna í Fort
Dodge? Einn morgun að vorlagi sat hún
á pallinum fyrir framan liúsið sitt og var
að sauma hnapp í yfírhöfn mannsins sins.
t því bili kemur hann sð, og hún segir ön-
ug við hann: Það er hreinasta skömm að
vita til þcss, livað hroðvirknislega skradd-
arinn hefur saurhað þennan hnapp i
írakkann þinn. Þetta er nú í fimta sinni
sem eg hefi orðið að satima liann í fyrir
þig-”