Framtíðin - 01.12.1909, Page 34

16')
FRAMTÍÐIN.
nein, geta fengití þau keypt hjá mér, lítil
fyrir 50 cents, en stærri og snotrari fyrir
dollar.”
“Nú, drengur minn 1” sagöi skólakenn-
arinn. “Hvaö er möndull jar'öarinnar?”—
Nonni lyfti óöar upp hendinni.
“Jæja, Nonni minn! Hvernig viltu
lýsa honum fyrir okkur?”
“Möndull jaröarinnar,” sagði Nonni, og
var upp meö sér, “er ímynduð lína, sem
liggur frá einu heimskauti til annars, og
sem jöröin snýst um.”
“Þaö var ágætt,” sagði kennarinn. “En
væri hægt aö hengja fö.t a þessa líntt,
Nonr.i ?”
“Já!” var svarið sent hann fékk sani-
stundis.
“Nú, einmitt þaö !” sagöi kennariun, og
þótti lítið korna til svarsins. “Og hvernig
föt?”
“ímynduö föt,” sagöi drengur..
Ilonum kom það miður. — Einu sinni
var lögmaður aö flytja mál fyrir hönd
sækjanda. Hann ætlaöi sér, eins og mála-
flutningsmanna siður er, aö ónýta vitnis-
burö öldungs eins, aöal vitnis verjanda.
Þess vegna spyr hann vitnið ísmeygilega:
"Hefuröu nokkurn tíma verið í fangelsi?"
“Já,” svaraði vitnið.
“Einmitt þaö. Mér datt það t hug. En
má jeg spyrja fyrir hvað?”
“Fyrir árás og barsmíðar í þeim tilgangi
aö drepa.”
“Og hvað lengi varstu i fangelsintt?"
"Þangað til mér tókst aö flýja.”
Nú snýr málaflutningsmaðurinn sér
hróöugur aö dómnefndinni og segir:
“Herrar minir! Aöal-vitni verjatida er,
eins og þér hafið héyrt af hans eigin
munni, fyrverandi sakamaður, sem flúiö
hefur itr fangelsi.”
Síöan snýr hann sér aftur að vitninu og
setrir: “Hvenær og hvar varstu í fang-
elsi ?”
Gamli maöurinn rétti úr sér og sagði í
sterkum og skýrum rómi: “Jeg var tek-
inn fastur í orustunni við Fort Harrison,
29. Sept. 1864, og var sendur til Rich-
tnond og hneptur í fangelsi þar. I’egar
jeg var fluttur þaðan til Salisbury í NorÖ-
ur Carolínu, þá tókst mér aö flýja. Hvaö
snertir—"
Málaflutningsmaöurinn hafði fengið nóg
af því, sem kontiö var, og kærði sig ekki
ttm rneira.
Faöinnn reiður: “Hvaða asnaskapur
er kominn á ntilli þín, dóttir góö! og þcssa
allslausa aulabáröar, Lord Bilaris?”
Fallega dóttirin ý'blíölegaJ: “Bara þú,
pabbi.”
Einu sinni, á meðan Mark Twain var
skóladrengur, lét kennarinn bekkinn, sent
hann var í, skrifa stí! um efnið: “Afleið-
ing af þvt aö vera latur.” Að loknunt
tínia þeim, sem bekknum var gefinn til aö
skrifa stílinn á, komtt börnin með spjöldin
sín til kennarans. Drengurinn Clemens
kom lika nteð sitt; cn á því var cnginn
stafur skrifaöur. Það var dfleiðingin af
þvi að vera latur.
Skýring. — Hin ágæta ritgerð í síðasta
blaði um John A. Johnson, ríkisstjóra, var
eftir séra Björn B. Jónsson. Stafirnir B.
B. J. stóðu ekki undir ritgeröinni nema i
sumum blööunum. Var þaö af vangá, og
er beðið leiöréttingar á því.
Afsökunar er beðið á því, að
Nóvemberblað Framt. kemur ekki
út fyr en nú með Desemberblaðinu.
Drátturinn stafar af bilun þeirri.
sem varð á rafmagns-afstöðinni í
Lac du Bonnet, 0g öllum er kuxm-
ugt um af blöðunum. Vonandi
lætur enginn blaðið gjalda þess.
ÚTGEFENnUR BLAÐSINS eru Hiö ev.
lút, kirkjufélag fsl. f Vesturh. og hin sameinuBu
bandalög.
RITPT.TÓRI: Séra N. Steingr. Thortakssen
Selkirk, Man. Can.
PRENTSMIÐJA t-ÖGBERGS
Entered in the l’ost Otfice ol Winnipesr, Man., as second class matter.