Fríkirkjan - 01.03.1901, Qupperneq 2

34
Ei synda saurug flík
þér sóma lengur má;
en guðs er gæzka rík,
þér góð vill klæði fá.
Lát, sál mín, segjast þér
og syndum hafna nú,
og lif, það eptir er,
í ást og von og trú.
Án silfurs frelsi fæst,
það fæst án seims og gulls;
án verka nú það næst,
það næst með trU til fulls.
-----o~<x>----
Fyrirdæmingarkenningin.
Þeir, sem ekki trúðu kenningunni um fyrirdœminguna eða
helvíti.
Þegar kenningin um fyrirdæminguna — en svo kalla nú
margir kristindóminn — tók að berast Ut um þjóðmenningar-
löndin fyrir 1800 árum síðan, þá fekk hún engu hlýjari við-
tökur, enn hún fær nú hjá skynsemistrúarmönnum þeim, sem
nú eru uppi. Postulinn Páll segir svo frá, að Gyðingar og
Grikkir séu á einu bandi um það, að fara háðulegum orðum
um þessa kenningu: „Gyðingar heimta tákn, en Grikkir leita
að speki, en vér hoðum Krist hinn krossfesta; þá er Gyðing-
um kenning vor til (ásteytingar) hneykslunar, on Grikkjum
þykir hún vera heimska" (1. Kor. 1, 23—24.). Heiðinginn
Celsus, einn af gríska spekingaskólanum, lærður á sinn hátt,
skrifaði rækilegt rit, heila bók, gegn þessari kenningu og kall-
aði hana draumóra ómenntaðra manna’ og „kreddur" þeirra’* **.
(Celsus var uppi á 2. öld e. Kr. Origenes kirkjufaðir svaraði
honum). Tacitus hinn nafnkunni rómverski sagnaritari (fædd-
* Barbaron tolmema.
** Barbaron dogma.