Fríkirkjan - 01.03.1901, Síða 7

39
Ef á að fara að halda slikum hugmyndum að almenningi,
þá fer óneitanlega að verða lítið úr orðum Krists um hinn breiða
veg eða orðunum: „í dag, meðan þór heyrið hans raust, þá
íorherðið ekki hjörtu yðar. “ Hebr. 3, 7.
Það er gamalt. mál, að það sé „ofseint að iðrast eptir
(lauðanu." Ætlum vér að hollari kenning iiggiíþessu gamla
máltæki en í kenningu V . . . . Ijóssins um að mönnum snú-
ist hugur í „miliibils ástandinu". Og geti mönnum í því á-
standi snúizt hugur til Krists, þá er víst ekki heldur „óhugs-
anlegt“ að þeim geti snúizt hugur frá honnm. Það fer þá,
sem sagt, að hafa litla þýðingu, hvernig menn breyta og trúa
í þessu lífi, ef „millibilsástandið11 getur umhverft því öllu.
Hollast er víst að vera ekki að brjóta heilann um, hvað hugs-
anlegt er eða óhugsanlegt, en að halda sór blátt áfram við
orð og áminningar heilagrar ritningar, og hennar kenning er
ávallt ein og hin sama: „í dag, mcðan þér heyrið hans
raust.“ „Sjá nú er sú æskilega tíð; sjá, nú er dagur
hjálpræðisins." 2 Kor. 6, 2.
Tómas frændi.
(Pramh.)
III. Bölvun Jjrældómsins.
Um kvöldið sátu þau hjónin, Shelby og kona hans, og
voru að tala saman.
„Meðal annars, Arthúr; hver var þessi ruddalegi maður,
sem borðaði með okkur í dag?“
„Hann.heitir Haley“, sagði Shelby og sneri sér á stólnum
fremur órólega.
„Er hann þrælakaupmaður?" sagði frúin, sem tók eptir
einhvers konar vandræðasvip á manni sínum.
„Hvað kemur til að þér dettur þetta í hug, góða mín?“
sagði Shelby og leit upp.
„Ekkert sérlegt — ekki annað en það, að hún Elísa kom
inn til mín, þegar búið var að borða miðdegisverð og gekk
ntikið á fyrir henni. og sagði hún að þrælakaupmaður væri að
fala drenginn sinn — litli aulinn sá arna.“