Ljós og sannleikur - 01.03.1919, Síða 4

4
Ljós og sannleikur
„Fyrir trú fékk Nói bendingu um það, sem enn
þá var ekki auöið aS sjá, og óttaðist Guð og
smíöaði örk til undankomu heimilisfólki sínu“.
(Hebr. n, 7.). GuS hafði lýst yfir, aö flóöið
mundi koma, og Nói trúði hans orði, og hann
og heimilisfólk hans frelsaðist. Hann hefði get-
að sagt: „Eg vildi heldur sjá merki þess, að
flóð komi, áður en eg trúi því, að slíkt geti átt
sér stað. Lítum á þessi stóru fjöll, það er ómögu-
legt, að vatnið flæði yfir þau, það hefir jafnvel
aldrei flætt yfir þessa lægstu hálsa“. Nei, þann-
ig svaraði ekki Nói. Hann breytti eftir Guðs
boði, og smiðaði örkina, sem frelsaði hann frá
flóöinu.
Oft heyrum vér menn segja: „Hvernig get
eg vitað, að eg sé frelsaður? Eg finn ekki, að
eg sé frelsaður“. Hvers vegna þurfa menn þetta
„tákn“ tilfinningarinnar ?
„Ef þú játar með munni þínum Drottinn Jesúm
og trúir með hjarta þínu, að Guð hafi uppvak-
ið hann frá dauðum, muntu hólpinn verða“.
(Róm. 10, 9.. Hví skyldum vér treysta á til-
finninguna? Hvers vegna trúum vér ekki hans
orði ? Hefir hann ekki sagt: „Þú munt hólpinn
verða“. (Róm. 10, 9.).
Aðrir hafa sagt: „Eg veit að ritningin kenn-
ir, að Guð sé læknir síns fólks, en eg verð að
sjá einhvern læknaðan, eg verð að sjá sjúkling
lífgaðan, þá get eg treyst Guði til að lækna mig“.
Hvers vegna þarftu að fá slíkt tákn? Er eRki
nægilegt, að þetta er skrifað í Guðs heilaga. orði?
„Tómas svaraði og sagði við haun: Drott-
inn minn og Guð minn! Jesús segir við hann:
Af því að þú hefir séð mig, hefir þú trúað; sæl-
ir eru þeir sem ekki sáu, og trúðu þó“. (Jóh. 20,
28.—29.).
Margir hafa jafnvel kallað öldunga kirkjunn-
ar til sjúklinga og staðið hjá og beðið eftir
„tákni“. Fullir af angist og ótta hafa þeir stað-
ið með samanklemdar varir og hleypt brúnum.
Og af þvi að sjúklingurinn reis ekki óðara upp,
og af því að þeir sáu engin tákn, vildu þeir ekki
trúa, og bygðu von sína á holdlega sinnuðum
læknum, er ekki treystu Guði. Bræður og syst-
ur, leitið hjálpar hjá Drotni, sem hefir sagt, að
„trúarbænin muni gera hinn sjúka heilan“. (Jak.
5, 14.). Trúið þessu af því að það er Guðs orð,
og Guð mun vissulega gefa sigurinn. „Himinn
og jörð munu líða undir lok, en orð Krists munu
aldrei bregðast".
„Og þar var konungsmaður nokkur og lá son-
ur hans sjúkur í Kaperneum.... Hann frétti, að
Jesús væri í Galíleu, fór til hans og bað hann
að koma og lækna son sinn, þvi að hann lægi
fyrir dauðanum. Þá sagði Jesús þessi orð, sem
valin eru að fyrirsögn yfir þessari grein. En
konungsmaðurinn var ekki að hugsa um „tákn“
og hann sagði: „Herra, kom þú áður en barn-
iö mitt andast". Hann var fús á að trúa án
„tákns“, og þá var líka sigur vís. „Jesús sagði
við hann: Far þú, sonur þinn lifir“. Orðið seg-
ir ekki frá því, að hann hafi samstundis risið á
fætur, eins og margir aðrir, sem Kristur lækn-
aði með orði sínu, heldur bendir frásögnin til
þess, að hann hafi fengið krafta og heilsu smátt
og smátt. Faðirinn spurði hvenær honum hefði
farið að létta, og þjónar hans sögðu við hann:
„í gær um sjöundu stundu fór sótthitinn úr hon-
um. Þá sá faðirinn, að það var á þeirri stundu,
er Jesús hafði sagt við hann: Sonur þinn lifir
Og hann tók trú og alt hans heimafólk". (Lesið
Jóh. 4, 46.-53.).
Faðirinn trúði án þess að sjá „tákn“ og dreng-
urinn varð heilbrigður. Ef hann hefði viljað fá
„tákn“ eins og Gyðingar, mundi hann án efa
hafa mist drenginn sinn. Þeir er trúa og treysta
Guðs fyrirheitum, þeir vita, að það sem Guð
lofar, það er hann fær um að efna. Látum oss
því ekki treysta á „tákn“, heldur á hann sjálf-
an.
„Vond og hórsöm kynslóð heimtar tákn, en
henni skal ekki verða gefið annað tákn en Jón-
asar-táknið“. (Matth. 16, 4.).
(Þýtt úr ensku).
Biblían.
Þessi bók inniheldur hugsanir Guðs, ástand
mannsins, veg hjálpræðisins, dóm syndarans, og
sælu hinna trúuðu. Kenningar hennar eru heilag-
ar, fyrirskipanir hennar bindandi, saga hennar
sönn, úrskurðir hennar óbreytanlegir. Lestu hana
svo að þú verðir vitur, trúðu henni, svo að þú
frelsist, breyttu eftir boðum hennar, svo að þú
verðir heilagur. Hún inniheldur ljós, sem leið-
beinir þér, fæðu, sem styrkir þig, huggun, sem
hressir þig. Hún er landabréf ferðamannsins.