Kári - 17.08.1918, Blaðsíða 3

KÁRI
3
5000 kr., sem honum höfðu áskotnast þá um
haustið eftir sögn sjálfs hans. Og þelta fannst
Sigurði ólafssyni, sem gerði löghaldsgerðina
ofur eðlilegt eða að minsta kosti fann hann
enga ástæðu til að athuga skýrslu Jóns
fyrir rjettinum sem sannleikanum ekki
kannske alveg nákvæmlega samkvæma.
Skuldareigandi hafði nú ekki annað að
gera en að lála gera Jón Erlendsson gjald-
þrota, en áður en því yrði koinið í kring,
andaðist hann snögglega tæpri viku eftir
að löghaldsgerðin fór fram. Skuldareigandi
sneri sjer nú til Sigurðar Ólafssonar sýslu-
manns og bað hann vinna bráðan bug að
því að láta skrifa bú Jóns Erlendssonar
upp því að hann yrði að lieimta það tekið
lil gjaldþrolameðíerðar, ef það kæmi í Ijós,
að það ætti ekki fyrir skuldum. En þrátt
fyrir margar ítrekanir var Sigurður ófáan-
legur til þess, og ekki var farið að skrifa
upp búið fyr en eftir að Sigurður var bú-
inn að segja af sjer embælti eða nær hálfu
ári eftir að Jón andaðist. Við uppskrift
búsins gáfu erfmgjar Jóns upp eignir, sem
hann hefði eftir sig látið, sem námu 100
— eitt hundrað — krónum, en þær reitur
hafa þá safnast saman meðan hann lá í
gröfinni, ef skýrsla hans i fógelarjettinum
hefur verið rjett. En erfingjar Jóns gerðu
meira við uppskriftina, þeir gerðu kröfu í
búið fyrir á fjórða þúsund krónur eða með
öðrum orðum, nákvæmlega þeirri upphæð,
sem ábyrgðarskuldin nam, sem þeir þóttust
eiga fyrir ógoldið kaup sitt. Ráðagerðin er
ofur auðsæ, nefnilega sú, að hafa töglin og
halgdirnar þó að svikin við söluna kæm-
ust upp.
Þegar uppskrift búsins var lokið, gat
þáverandi sýslumaður Eiríliur Einarsson
ckki komist hjá því að gegna kröfu
skudlareiganda, sem nú var orðinn Gunnar
kaupmaður Gunnarsson um að taka bú
Jóns Erlendssonar til gjaldþrotameðferðar
og var svo haldinn skiftafundur i búinu
um haustið og þar tekin ákvörðun um,
eftir kröfu Gunnars qið höfða mál gegn
Syni Jóns Erlendssonar til riftingar á söl-
unni haustið áður. Var mál þetta rekið í
Reykjavik og Oddur Gislason fenginn til
að verja það.
Umboðsmaður Gunnars Gunnarssonar
fann atferli erfingja .Tóns Erlendssonar við
uppskrift búsins svo grunsamlega og öll
þau atvik, sem að málinu láu, að hann
gerði kröfu til Eiríks sýslumanns um að
hefja lögreglusókn á málinu en lýsti Eirikur
því þá yflr, að hann mundi leita álits
stjórnarráðsins um, hvað gera skyldi. Dóm-
greindin annað hvort ekki svo mikil að
hann sæi þá bersýnilegu glæpi, sem framdir
höfðu verið eða kjarkurinn ekki nógur til
þess að hylma yfir þá án atfylgis vinar
hans, Einars Arnórssonar, sem þá var ráð-
herra. En Einar hefur aldrei kámgjarn verið
og hann fjekk þá heldur ekki brjóstsviða
af þvi að hylma yfir þetta sjálfur og banna
Eiríki að rannsaka málið eins og síðar
kom á daginn.
Um haustið varð það hljóðbært um neðri
hluta Árnessýslu, að verið væri að yfirheyra
menn i »SeljatungumáIinu« og hugðu þeir,
sem kunnugir voru málavöxtum, að það
væri út af kærunni á hendur erfingjum
Jóns Erlendssonar. Leið svo fram til jóla.
Að kvöldi hins 19. desember kom jeg heim
frá vinnu minni við nýbyggingu, sem jeg
þá var að reisa, þreyttur og hrakinn þvi
rigning var á. Á götunni mætti jeg lögreglu-
þjóni, sem ljet í Ijósi gleði sina yfir því að
hitta mig þar sem hann væri með skilaboð
til min frá bæjarfógetanum um að finna
sig. Jeg kvaðst þess albúinn en þurfa þó
að fara heim til þess að hafa fataskifti, en
til þess kvað hann engan tíma vera. En
með þvi að ekki var steinsnar að húsdyr-
um mínum, fjekk jeg þó leyfi til þess að
ganga inn og kasta á mig þurrum jakka.
Hjeldum við siðan á stað, en lagði hann
leið sína upp að hegningarhúsi. Jeg spurði
þá hvort meiningin væri að setja mig inn
og kvað hann svo vera, mundu slíkir piltar
best geymdir þar. Jeg heimti þá að fá að
tala við bæjarfógeta því að hjer hlyti ein-
hver misskilningur að eiga sjer stað og ljet