Liljan - 01.11.1926, Qupperneq 2

62
LILJAN
En guðspjallið spyr um meira. Það
spyr: Hefur þú sjeð dýrð hans sem ein-
getins sonar frá föður?
Menn sjá hann fremstan í hópi gáfu-
manna, stríðsmanna, atorkumanna.
Menn sjá hann inst í helgidómi mann-
vina, huggara og heilagra manna.
0g alt er þetta rétt. Dýrð hans sjest
í öllu þessu.
En Jóhannes segir: Hann er enn þá
meira.
Hann er vegurinn, en vjer erum þeir,
sem veginn eiga að ganga.
Ilann er sannleikurinn, en vjer hljót-
um blessun af þeim fyllingu hans.
Hann er líifð, en vjer hinir dauðlegu,
sem þráum lífgjöf.
Hann er meðalgangarinn, dyrnar, vín-
viðurinn, sem nærir greinarnar; orðið,
sem er frá upphafi hjá guði og er guð.
Guð hefur marga dýrðlega menn sent
í þenna heim. En aðeins einn hefur
hingað komið, sem hafði sjálf einka-
sonar einkennin, jólabaraið, frelsarinn
Jesús Kristur. M. J.
----o----
Drengskapur.
Ef jeg væri spurður um, hvaða orð í
íslenskrí tungu mjer þætti mest um
vert, myndi jeg nefna orðið d r e n g-
s k a p u r. Það lýsir hinu fegursta
marki, sem maður getur sett sjer. Og
ef það væri glatað, gætum vjer ekki
bætt oss það með því að sækja það í
annað mál, því að jeg þekki ekki sam-
svarandi orð á neinni annarí tungu.
Það er jafntorvelt að þýða á önnur
mál íslenska orðið drengskapur
og enska orðið gentleman. Með
þessu er auðvitað ekki sagt, að aðrar
þjóðir vanti þá kosti, sem lýst er með
þessum orðum. En þær hafa ekki gjört
sjer samskonar grein fyrir þeim, ekki
tengt þá eins saman í eina hugsjón.
Það er skemtilegt tilhugsunar fyrir
íslenska drengi, að fegursta hugsjón
þjóðarínnar skuli vera kend við. þá. 1
orðinu drengskapur kemur fram mikið
traust á æskulýðnum. Forfeður vorir,
sem mótuðu merkingu orðsins, hafa
trúað því, að hjá ungum mönnum gæti
mannlegir kostir birst í fegurstu mynd
sinni. Þetta er rjett skilið. Á æskualdri
er baráttan fyrir lífinu, sem leiðir svo
margan mann út af rj ettri braut, ekki
byrjuð fyrir alvöru. Vonirnar eru
óskertar og trúin á lífið og mennina. Ef
menn geta ekki lifað drengilega á þess-
um aldri, geta þeir það tæplega síðar
meir.
En þessum sóma, sem æskunni er
sýndur með orðinu drengskapur, fylgir
líka mikil ábyrgð. Til er annað orð, sem
við æskulýðinn er kent: strákskap-
u r. Það sýnir ranghverfu æskulífsins,
ef frelsi þess er misbeitt til spellvirkja
og ljótrar framkomu. Hjer í Reykjavík
kemur fyrir, að sagt er drengjapör =
strákapör. Það bendir ekki í rjetta átt.
Vjer getum aldrei gert andstæðuna
milli þessara orða of skýra. Ef dreng-
skapur og strákskapur fengi einhvera-
tíma sömu ljótu merkinguna, þá væri
íslenska þjóðin búin að missa leiðar-
ljós, sem hún má ekki án vera.
Mjer skilst, að hugsjón skátanna sje
náskyld hinni fomu drengskapar-hug-
sjón: að vera hreinn og sannur, verja
lítilmagnann og berjast jafnvel við of-
ureflið með hreinum vopnum. Því eiga
skátamir að lyfta þessu orði sem fána
sínum og stuðla svo að því, að fegursta
markmið hvers manns verði jafnan á
íslensku kent við hinn frjálsa æskulýð.
Sigurður Nordal.