Ljósvakinn - 01.01.1925, Síða 4

4
L J Ó'S V A K I N N
varst áður. Og þessi skifti eru ekki
skaði heldur ábati fyrir þig.
Hann er kominn, er inngenginn og
vill taka sjer bústað og dvelja þar. Hann
vill lifa lííi sínu. Hvað á jeg svo að
gjöra? — Heyra og ljúka upp, veita
honum aðgang, verða undirgefinn hans
vilja; heyra og hlýðnast, telja mig þjón
hans. Mun þetta gera mig veikari fyrir,
ósjálfstæðari? — Nei, enganveginn. Öll-
um mínum bestu hæfileikum og kröft-
um mun hann koma til að starfa, hann
mun gjöra mig alvörugefinn og áhuga-
samari. Iíostgæfni hans mun hvetja og
uppörfa mig og jeg mun verða eitt með
honum.
t>að sem vjer elskum mótar oss,
Eins og vjer höfum borið mynd hins
jarðneska, munum vjer einnig bera mynd
hins himneska. 1. Kor. 15, 49.
Vjer mótumst eftir því, sem vjer elsk-
um. Petta lögmál lífsins er óhagganlegt.
Vjer breytumst, enginn af oss er alveg
eins í ár og vjer vorum í fyrra, og eng-
inn mun verða alveg eins næsta ár.
Vjer erum sífelt að breytast og mótast.
f*etta lögmál lífsins er ekki einungis
hræðilegt, heldur felur það einnig í sjer
takmarkalausa möguleika. Því eins og
það er víst að illar og óhreinar hugs-
anir setja merki á andlitsdrælti vora,
eins er það líka víst, að hreinar og göf-
ugar hugsanir gera það. Þeir menn eru
til, sem segja má um að varpi Ijósgeisl-
um út frá sjer — geislum frá æðra
heitni, og i hinum mikla ófullkomleika
þessa heims láta oss ráða í, nei veita
oss fulla vissu um fagran og dýrölegan
heim — vissu um að vjer mennirnir
gelum fengið bústað í þeim heimi.
Hversu áþreifanlega breytist ekki
mannsandlitið. t*að er ekki að eins
að aldurinn, sjúkdómar, sorgir og
áhyggjur, eða að hinu leytinu heilbrigði,
gleði og vellíðan stuðli að því, heldur eru
það hugsanir, óskir og hvatir vorar, alt
vort dulda innra líf, sem setur merki
sín á andlit vor. Hugsanir, sem vjer
hvað sem í boði væri vildum ekki að
aðrir kæmust að móta andlitsdrætli vora.
Alt, sem hrærist innra með oss og í
kyrþey fær að lifa og þróast, — undan-
tekningarlaust alt.
Vjer byrjum vegferð lífs vors ineð
andlitin eins og óskrifuð blöð, ár eftir
ár fá þau svo áritun sína. Virðum vjer
fyrir oss göfugan og hreinlundaðan mann,
þá dylst oss ekki að útlit hans og fram-
koma — þeir geislar, sem hann stráir
á leið annara, eru endurskin frá ein-
hverju öðru. Hann hefir snúið sjer móli
sólu rjettlætisins og hann ber þess glögg
merki.
Vjer mólumst af því, sem vjer elskum,
því ríður oss svo mjög á að elska það
sem fagurt er og hreint. Með því að
skoða dýrö Drottins »ummyndumst vjer
til hinnar sömu myndar, frá dýrð til
dýrðar«.
Það eru áhrifamiklar myndir, sem í
fjarska eru hjer dregnar upp fyrir oss;
svona miklir og furðulegir eru mögu-
leikar-mannsins. Svo aumir og jarð-
bundnir sem vjer þó erum, getum vjer
þó seilst eftir þessari dýrð. En vjer
verðum ávalt að hafa það í huga, að
vjer mótumst eða ummyndumst eftir
því, sem vjer elskum, ekki eftir því,
sem vjer segjum að vjer elskum, heldur
einungis eftir því, sem hjarta vort
hneigist að og lýtur. Vjer ummyndumst
eftir því, sem vjer sjálfir höfum valið.
Seilumst vjer upp til ljóssins munuro