Ljósvakinn - 01.01.1926, Síða 8

8
LJÓSVAKINN
vafalaust þannig, að innan skamms muni
víðvarpsfregnir berast með hinum leyndar-
dómsfullu radió-bylgjum um allan heim.
Svo verður næsta spurningin þessi: Getum
vér einnig fengið samband við aðra hnetti?
þessari spurningu vorri geta ekki vísindin
svarað; en hvert einasta Guðs barn veit,
að vér getum komist í samband við annan
heim en vorn, það er himininn. Pað er
svo margt sem hægt er að líkja saman í
víðvarpsstarfseminni og sambandinu milli
Guðs barna og himinsins, að það er mjög
ánægjulegt að láta liugann dvelja við það
um stund.
1 50. Sálminum segir sálmaskáldið, Davið:
»Alvaldur, Guð, Drottinn talar og kallar á
jörðina í frá upprás sólar til niðurgöngu
hennar«. Frá þeim stað, sem er miðdepill
alheimsins, sendir hinn alvaldi Guð út
boðskap sinn, sem einnig nær niður til
jarðar vorrar. Ef það er undravert, að
fregnir geta borist með ósýnilegum radíó-
bylgjum frá landi til lands, þá er það þó
enn dásamlegra, að hinn himneski faðir
kallar frá hásæti himinsins og niður til
þessarar jarðar — talar við börn sín þaðan.
Að sönnu eru það ekki allir, sem heyra
röddu hans eins og það eru ekki allir er
heyra það, sem víðvarpið ílytur. Það er
vissum skilyrðum bundið að geta heyrt
boðskap himinsins, skilyrðum, sem þó er
ekki erfitt að fullnægja; því Guð, Drottinn
þráir svo innilega að komast í samband
við hvert einasta mannsbarn.
Hin himneska sendistöð kallast í ofan-
greindum sálmi »Zíon, imynd fegurðar-
innar«. þaðan »biitist Guð í geisladýrð«,
og hann segir: »Heyr, þjóð min, og lát
mig tala, lsrael, og lát mig áminna þig,
eg er Drottinn, Guð þinn!« Sáim. 50. 2. 7.
Vér heyrum þannig, að Drotlinn
vill, að mennirnir hlusti á það,
sem liann hefir að segja, og sann-
arlega hefir hann þýðingarmeira
mál að flytja mönnum, en það allra
þýðingarmesta, sem varpað er út
með radíótæki.
Til þess, að geta heyrt Guðs
röddu, verðum vér að hafa mót-
tökulæki, og það verður að vera
þannig stilt, að vér getum heyrt
weilífa lagið«; því salt er það, sem
danska skáldið Ingemann segir:
»Kynslóðir koma, kynslóðir fara,
allar sömu æfigöng.
Gleymist þó aldrei eilífa lagið
við píliagrimsins gleðisöng«.
Til þess, að geta heyrtþessa fögru
hljóma himinsins verðum vérsem sagtaðhafa
mótlökutæki — meðtækilegt hjarta, bjarta,
sem er fljótt að heyra og fúst að hlýða.
Menn með steinhjarta geta ekki heyrt
hljóminn frá liimnum. Rödd Guðs getur
ekki heyrst, »eilífa lagið«, söngvar himins-
ins geta ekki hljómað í hörðu ómóttæki-
legu bjarta. Og þó þráir hinn Alvaldi að
orð hans nái að komast inn í hjöitu
mannanna. Hann segir: ^Þú manns-son,
hugfest þér öll orð mín, þau er eg til þ>n
tala og lát þér þau í eyrum loða«. Ez. 3,
10. Drottinn vill gera breytingu á þeim
mönnum, sem ekki hafa móttökutæki
hjarta sins í lagi. Hann segir: »Og eg
mun gefa yður nýtt hjarta og leggja yðui'
»Hin lignarlegu Iré i skéiguniim,”scm~búin cru grœnit
laufskrúði — all ber pclla vilni um umhijggju Guðsu.