Ljósvakinn - 01.01.1926, Síða 13

LJÓSVAKINN
13
Orð sannleikans varir.
Hinar skjótu og hremmilegu
leysingar siðustu ára hafa farið
eins og steypiflóð yfir þjóðaakr-
ana; allar hinar gömlu skorður
þjóðfélagsins hafa verið brotnar
niður og skolast burtu. Og margir
færa sönnur á, að hinar glæsi-
legu byggingar hugsana og hug-
sjóna séu að hruni komnar. Vor-
flóð hinnar ungu aldar hefir skol-
að á burtu með sér rétti og rétt-
læti, og mannvonska, glæpir og
plógför heimsstyrjaldarinnar rista
daglega æ dýpra niður í hinn frjó-
sama jarðveg mannkynsins. —
Kvíði fyrir því sem fyrir hönd-
um kann að vera, breiðist út á
meðal þjóðanna.
En upp úr öllu þessu beljandi
eyðingarflóði gnæfir þó hátignar-
legur og óbifanlegur klettur, sem
engar komandi leysingar eða
beljandi vatnsflóð geta flætt yfir.
Grunnurinn undir því haggast
aldrei. Á hinum himingnæfandi
loppi bjargsins stendur þúsund
ára gamli fáninn og á hann er
ritið:
»þitt orð er sannleikur«.
Og sannleikur er það sem
mannkynið þarfnast, sannleikur
Guðs orðs. Tímarnir breytast og
mennirnir með, en sannleikur-
inn er alt af sannleikur. Hugs-
anir og hugsjónir manna koma
og fara með árum og öldum, en
orð sannleikans stendur óhaggað
i þeim straumi, á sinum stað.
Það hefir staðist hvert það próf
sem það hefir verið látið ganga
undir. Það hefir stöðugt haldið sér ómeng-
uðu í bræðsluofni vantrúarinnar og biblfu-
kritíkarinnar og undir hinum hörðu hömr-
MARTEIN LUTHER í WORMS.
»/i/ eg verð eigi sigraður eða sann/œrður með
orðum Ritninginnar, pá gel eg eigi og vil eigi
laka það a/lur, er eg hefi rilað«.
um andstæðinganna. Það eitt hefir áunnist
að staöfesta hið eilffa gildi þess, fremur
en nokkru sinni áður. Sannleikurinn hefir