Ljósvakinn - 01.01.1926, Qupperneq 21

l j ó s v a k i n;n
21
auðvalds og verkalýðs keldur
aldrei jafngrevpileg veiið. —
En þjóð'é'agsmálunum verður
eigi bjargað með ofbeldi.
Ælli það takist þá eins og
margir virðast vona og trúa, að
jafna megi allan ójöfnuð í þjóð-
félögunum að skapa nýtt og far-
sælt þjóðfélag með ofbeldi og
blóðugum byltingum?
Öllum hugsandi mönnum og
sérstaklega kristnum mönnum
ælti að liggja í augum uppi, að
sú leið að markinu er alófær.
Pað gelum vér lært af sögu
þjóðanna og reynslu sjálfra vor
og um fram alt af orði Droltins
sjálfs, því að »hannerekki eins
og maðurinn, að hann )júgi«.
Það er hægt að bæta það á-
stand, sem nú er og oss er skylt
að gera það, en ekki með of-
ríki, því að þá kemur ofríki í
móti, eða hait á móti hörðu.
Með lögum skal land byggja,
með öllum þeim löglegum ráð-
um, sem þjóðfélagið getur fram-
ast beitt. En sú gagngerða breyt-
ing, sem þörf er á, til þess að
þessi og önnur deilumál og önn-
ur vandamál þjóðfélagsins megi
fá farsælar lyktir, raunverulega
og varanlega góðar, þá verður
að beita öðrum ráðum en þeim,
sem beitt hefir verið í deilumál-
um þjóðfélaganna alment nú á
dögum. Eins og ókleyft reynist
með heimsstyrjöldum að efla
frið og rettlæti í heiminum, svo
reynist jafn ókleyft að umskapa
þjóðfélagið.
Nýtt þjóð/élag verður að he/jast með
mðnnum.
Fyrst meginrótin til ófarnaðarins á rót
sína í manneðlinu, þá verður breytingin
fyrst og fremst að byija þar. Vér krefj-
tiústaður friðarins.
»S/a, eg skapa nýjan himin og nýja jörð, og
hins fgrra skal ekki minst verða og pað skal
engum í liug koma. Nei, gleðjisl og fagnið œfm-
lega, gfir pví, sem skapa, pví sjá, eg geri Jerú-
salem að fögnuði og fólkið i henni að gleðia.
Jes. 65, 17. 1S.
umst ósjálfrált nýrri og betri manna til
þess að upp geti komið nýtt og betra þjóð-
félag. En til þess að koma þeirri breyt-
ingu á, þarf á valdi að halda, krafli, sem
getur umskapað mannsbjaitað, og gereytt