Ljósvakinn - 01.08.1926, Qupperneq 4

28
LJÓSVAKINN
falda þörf fyrir hjálp. Sem upprunalegir heið-
ingjar urðu þeir hæglega að bráð löstum og
siðleysi, og
svo þegar
þeir komust
undir yfir-
ráð hinna
miskunnar-]
lausu og
spiltu livítu
húsbænda
sinna, varð
síðari villa
þeirramiklu
verri hinni
fyrri.
Með komu
kristniboða
vorra rann
upp nýtt
tímabil fyrir
þessa Indí-
ána, enda
þótt það að
meðtaka trú
Fjolskylda fra Fidjieyjum, er YQra ði
/lyliir sem kristniboðar lil Nijju kröfur
Guineu. .... . _
lil þeirra, að
þeir héldu
sig frá að neyta sterkra drykkja, legðu niður
kokainbrúkun, og að drýgja hór — sem var mjög
alment meðal þeirra — til þess nú að lifa eftir-
breytnisverðu lífi sem Guðs
börn. Lesarinn mun fá skiln-
ing á því hvaða framfarir hafa
orðið i þessu starfi, ef hann
athugarþærskýrslur, sem vér
höfum nýlega fengið frá þess-
um svæðum. T. d. skrifar
einn af prédikurum vorum:
»Séra Schwrin, sem veitir
forstöðu trúboðsstöðvum
vorum, hafði síðastl. ár 1200
manns sem hann bjó undir
skirn. En af því að hann gat
ekki komist yfir að veita þeim
öllum í einu nægilegan undir-
búning, skírðum vér að eins
522 af þeim, en létum hina
bíða til næsta árs. Nú hefir
Schwrin trúboði 1160 meðl.
að annast og 600 í undirbún-
ingsdeild, þólt ekki kæmu fleiri sem auðvitað
verður. Lað verður naumast skilið, hvernig
einn maður getur leyst svo mikið starf af hendi
þólt hann hefði ekkert annað að gera. En auk
þessa hefir hann tólf skóla að sjá um og mikla
lækniugastarfsemi og mörg önnur störf, sein
ekki væri fljótgert að telja upp.
Við Laro, sem er önnur stöð, höfum vér skírt
600 siðasta ár. í þessari viku ætla ég þangað
til þess að framkvæma skirnarathöfn, og for-
maðurinn þar segir að 600 séu tilbúnir að taka
skírn. Á þessum stað einum er meðlima-talan
1200. Á þessum tveimur stöðvum þyrfti að skifta
starfinu, ef unt yrði að fá menn og fé sem til
þess útheimtist. A þessu ári hefi ég skirt 1073,
og er það þýðingarmikið ár fyrir þelta trúboðs-
svæði«.
Oft hefir það miklar reynslur í för með sér
að hverfa frá sinu fyrra lífi og þjóna Guði í
anda og sannleika. Sami trúboði, sem að fram-
an er minst á, hefir skýrt frá ýmsu, sem þessir
fyrverandi heiðingjar hafa orðið að líða fyrir
trú sína. Hann segir: »t síðustu viku voru nokkrir
úr undirbúningsdeildinni settir í fangelsi og
voru hengdir á fingrunum upp í mænir, en þeir
héldu samt fast við trú sína«.
Hvað er það,' sem dregur þá? Ekkerl annað
en kraftur fagnaðarerindisins.
Maunætur simast tíl Guðs.
Fyrir nokkrum árum ferðaðist ég til Saló-
monseyjanna. Og þá komst ég í fyrsta sinn í
kynni við mannætur. Ég sá endurfæddar mann-
eskjur, bæði konur og karla, sem áður fyr höfðu
etið mannakjöt og drukkið mannablóð. Jafnvel
Pjóðhöfðingjar i Kotigo, sem sárbiðja úni kristniboða.
þótt ég hefði gert mér miklar vonir um starf
kristniboðanna, sá ég þó að árangurinn var
miklu meiri en ég hafði getaö ímyndað n*ér.