Ljósvakinn - 01.08.1926, Side 10

34
LJÓSVAKINN
Ilann lagöi niðnr að nota
ópínm.
Pegar Fernendo heyrði fyrst talað um kristni-
boð vort, var hann mjög á móti fagnaðarer-
indinu og sannindum pess. Eftir að hafa lesið
Biblíuna í meir en heilt ár, komst hann að
þeirri niðurstöðu að hann hefði fundið mikinn
fjársjóð, og beiddist pess að verða skírður. En
hann var yfirfallinn af ópíumnotkun, og honum
var sýnt fram á pað,
að hann ýrði fyrst
að leggja petta niður
áður en hann gæti
sameinast oss. Petta
virtist vera mjög
erfitt viðfangsefni
fyrir hann; cn fyrir
krafl Krists vann
liann fullkominn sig-
ur á lcsli sínum. Nú
cr hann skírður,
hann er glaður og
hamingjusamur i pví
frelsi, sem hann hefir
fundið í Kristi.
Colombo, Ceylon.
II. A. Hansen.
Nía hundruö á tveimur
rn síri iiönin .
Pað er Norðurálfumanni ekki auðskilið, hversu
erfitt pað cr fyrir Suðurálfubúa að slíta af sér
hin margvíslegu bönd, sem hjátrú og hindur-
vitni hafa fjötrað hann i alt frá barnæsku, og taka
fasta ákvörðun í pví að fylgja kenningu Krists.
Hér í Nýassalandi héldum vér tvo fyrirlestra-
llokka, og aðra tvo í Thekerani. Pað er 30 km.
vcgalcngd milli pcssara staða. Mánuðirnir febr.
og júlí eru frímánuðir úr skólum vorura á
pessum stöðum, og pá notum vér til pess, að
senda hina duglcgustu af kcnnurum i porpin
og sveitirnar í kring til að halda samkomur.
Peir, sem snérust fyrir pessa tveggja mánaða
starfsemi nú í ár, voru 900. Slíkur árangur er
undraverður og hvetur oss til að gera vort ýtr-
asta til pess að taka að oss pessa nýju, sem
þarfnast pess, að rótfestast betur í sannindum
gleðiboðskaparins.
Vér þurfum á mönnum og konum að halda,
scm, knúin af kærleika til þessara aumstöddu
sálna, vilja koma hingað og hjálpa oss til að
undirbúa pær undir hinn dýrðlega dag, er
frelsarinn kemur. Blantj're, Nýassaland.
G. A. Ellingworth.
Byrjunarstarf við Amazon*
fl jötiö.
Fyrir skömmu heimsóttum við nokkra villa
Indiánapjóðflokka í austurhluta Peru við Ama-
zonfljótið, par sem kristniboðar höfðu aldrei
áður komið. Pað var bæði erfið og hættuleg
ferð. Indíánarnir voru oss mjög óvinveittir, þar
til lúlkur vor hrópaði: »Presturinn frá Camp-
as-skólanum er kominn!« Petta orð var eins og
töframeðal, sem
breytti ógnunum
peirra í bænir um
að fá skóla, »svo að
við getum«, sögðu
þeir, »einnig fengið
að pekkja liinn sanna
Guð«.
Vér dvöldumst
nokkra mánuöi hjá
peim, uppfræddum
þá i orði Guðs og
veittum hinum sjúku
hjúkrun oglækningu.
Pað skar mann i
hjarlað, að sjá hið
aumkunarverða á-
stand þeirra. Peir
eru göfugt fólk, cn hafa ekkert tækifæri haft til
pess, að læra að lifa betra lífi.
Ilin vandsvaraða spurning peirra var pessi:
».Etlið þið að koma aftur og kenna okkui?«
»Komið þið bráðum aftui?« Hverju áttum við
að svara? Eg sagði cinungis þclta: »Við mun-
um gera okkar besta lil að bjálpa ykkui?« »Já,
einhverjir munu koma til ykkar«.
Vill sá, scm les pessar línur, rétta hjálpar-
hönd, svo að hægt sé að verða við þcssum
innilegu bænum, og kcnnari vcrði sendur
þessum nauðliðandi, biðandi rauðskinnum í
Peru-skógum?
Chanchamaye, Peru.
F. A. Stahl.
l’aö, sem einn hinna inri-
foeclcln gerði.
Einn af hinum ungu, svörtu Suðurálfubúum,
sem gekk í trúboðsskóla vorn, liafði gcfið Guði
hjarta sitt. Svo sterk var prá hans eflir að
segja öðrum um Jesúm, að hann gat ekki beðið
til þess tíma, er hann átti að skírast, heldur
fór þegar af stað, og trúboðarnir vissu ckki
hvað orðið var af honum. Hálfu öðru ári síð-
ar fengu þeir að vila, að hann hafði farið til
Námsmaður í Norður-Kína vinnur sér imi
fyrir skólagjaldinu.