Ljósvakinn - 01.11.1927, Side 11

LJÓSVAKINN
59
ur (samkvæmt spádómum ritningarinnar) aö
hinir óguðlegu veröa eins og hálmleggir, en
hinir réttlátu (sjá Róm. 1, 17, og 1. Jóh. 3, 7.)
munu vera í skjóli hins hæsta.
Er það nýtt nO lieimiii’imt i»ím-
Mlrilji þð, Mem lntiii Jei>ú tró.
Pegar við lesum, að Farisearnir nefndu Fál
»oddvita hins naðverska villuílokks« hina fyrstu
kristnu villutlokk, þá þurfum við ekki að verða
hissa þó við mætum svipuðu. (Posts. 24, 5. 14.).
»Ekki er lærisveinninn yfir Meisiaranum og
ekki er þjónninn heldur yfir húsbóndanum sín-
um; nóg er lærisveininum að vera einsog Meist-
arinn og þjóninum að vera eins og húsbóndi
hans. Hafi þeir kallað húsföðurinn Beelsebúl,
hve miklu fremur þá heimilismenn hans. Hræðist
ekki þá sem líkamann deyða, en geta ekki deytt
sálina, en hræðist heldur þann, sem mátt hefi
til að deyða bæði likama og sál. . . . Hver sem
því kannast við mig fyrir mönnum, við hann
mun ég einnig kannast við fyrir Föður mínum
á himnum. . . Hver sem ann föður eða móður
meir en mér en min ekki verður. Og hver, sem
ekki tekur sinn kross og fylgir mér cftir, er
mín ekki verður«. (Matt. 10, 24.-38.).
Hvcrs eðlÍM ern inannasotn-
ingarnar.
Fað er ekki Bibliunni að kenna að svo marg-
ar trúarskóðanir eru innan kirkjunnar. Fað
verður að finna ástæðuna annarsstaðar. Fað
var þegar á dögum postulanna farið að brydda
á villukennendum, sem leiddu safnaðarmeðlim-
ina afvega. (Posts. 20, 30). Páll postuli kallar
þetta: »Leyndardóm guðleysisins« (2. Fess. 2, 7.)
og »lögleysingjann«. Frá þeim tíma hafa menn-
irnir snúið sér meir og meir frá orði Drottins
og að hégiljum og »hópað að sér kennendum
eftir eigin fýsnum«. (2. Tim. 4, 1,—4.). Annar-
legir lærdómar, sem nú dafna hér um bil alls-
staðar þar, sem nafn Krists er nefnt hafa upp-
tök sín i heiðninni og hinni föllu kirkju. Hjá
kirkjufélögunum er nú blandað sama kristin-
dómi og hciöinni heimspeki.
Einlægar iiianuenikjui' inunii leið-
ust til MniiiileilrmiM.
Pilatus spurði: Hvað er sannleikur? En Jesús
svaraði honum ekki af því hann spurði ekki í
einlægni með það fyrir augum að gera rétt,
heldur til þess að þóknast mönnunt. En sá, sem
leitar eftir sannleikanum til þess að hlijöa hon-
um, spyr aldrei án árangurs. Guð er fúsari á
að gefa þeim heilagann anda, sem biðja hann,
heldur en jarðneskir foreldrar eru á að gefa
börnum sinum góðar gjafir. (Lúk. 11, 13.). »Ef
sá er nokkur, sem vill gera hans (Guðs) vilja,
hann mun komast að raun um. hvorl kenn-
ingin (í Ritningunm) er frá Guði, eða ég tala af
sjálfum mér«. (Jóh. 7, 17.).
Hvað ©r sunuleikur?
»Helga þú þá (sem vilja gera vilja Guðs) í
sannleikann, pilt orð er sannleikure. (Jóh. 17,17.).
Orð Guðs nær yfir alla hina heilögu ritningu,
þess vegna segir engillinn við Daníel, að liún
sé »sannleikans bók«. (Dan. 10,21.). Og af sömu
ástæðum talar heilagur andi fyrir munn sálma-
skáldsins: »011 þín boðorð eru sannleiki«.
Sálm. 119, 151. (ensk. endursk. þýð.).
Hver, sem leyfir heilögum anda að leiða sig,
mun að lokum leiddur verða 1 »allan sannleika«.
En hver, sem slendur á móti andanum, villist
meir og meir frá sannleikanum . . . uns hann
rangsnýr ritningunum sjálfum sér til tortým-
ingar. (2. Pet. 3, 16).
Boðiskupur til þeirrii, sem -viljti
gcra rétt livuð sem það kostar.
»Ver eigi ofbráður vegna illvirkjanna, öfunda
eigi þá, sem ranglæti fremja, því þeir fölna
skjótt sem grasið.....Trejrst Drottni og ger
gott. . . Fel Drottni vegu þína — og treyst hon-
um, hann mun vel fyrir sjá.....Ver hljóður
fyrir Drottni og vona á hann. . . Lát af reiði
og slepp hciftinni. . . Innan stundar eru engir
óguðlegir framar, þegar þú gefur gætur að stað
þeirra eru þeir horfnir. Óguðlegur maður býr
yfir illu gegn réttlátum, nístir tönnum gegn
honum, — Drottinn hlær að honum, því hann
sér að dagur hans ketr.ui«, (Sálm. 37, 1,—13.).
Breytiiiji liiignrfarsins.
Fegar beiskja var í hjarta minu og kvöl nísti
nýru mín (hugsanir) þá var ég fáráðlingur og
vissi ekkert, var sem skynlaus skepna gagnvart
þér (ó, Drottinn). ... En ég er ætíð hjá þér,
þú heldur í hægri hönd mína; þú munt leiða
mig eftir ályktun þinni og láta mig ná sæmd.
Hvern á ég annars á himnum? Og hafi ég þig
hirði ég eigi um neilt á jórðu.
Takið eftir. Fví sjá þeir, sem fyrirlita þig
(Drotlinn) farast, þú eyðir öllum, sem eru þér
ótrúir. En min gæði eru það að vera nálægt
Guði, ég hefi »gert herrann Drottinn að athvarfi
minu«. (Sálm. 73, 21.—28.).
Ó, að þér í dag vilduð heyra raust hans.
Herðið eigi hjörtu yðar eins og (fsraclsmenn
gerðu) hjá Meríba (-vötnum) .... þegar feður