Ljósvakinn - 01.11.1927, Qupperneq 18

66
LJÓSVAKINN
reiðubúinn, þegar hann kemur. Ég les
þetta bréf daglega, til þess að ég tnuni
eftir orðum hans allan daginn, og geti sýnt
í lííi mínu að ég fari að hans ráðum«.
t*að var þögn um stund. Ungfrú Lund
bað innilega til Guðs með sjalfri sér, um
að fá náð til þess að leiða þessa stúlku til
Frelsaians. Hún lagði sig í hönd Föðurs-
ins og baö um hjálp til þess að segja þau
orð, sem hinn heilagi andi hefði unnið
fyrir vilja hins mikla læknis í hjarta sjúkl-
ingsins, og að hún væri það verkfæri, sem
ætti að benda hinni veikustúlkuá Frelsarann.
Alt í einu sagði veik rödd: »Ungfrú
Lund. Mig langar til þess að kynnast þess-
um vini yðar. Haldið þér að hann vilji
hafa mig með?«
Hjúkrunarkonan settist við hliðina á
sjúklingnum og las:
»Sá, sem vilJ, hann drekki vatn llfsins,
óverðskuldað«.
»Get ég, svo syndug sem ég er, komið
til hans?«
Attur las hún: »Sá óguðlegi breyti um
veg og sínum ranglátu hugsunum og snúi
sér til Droltins, þá mun hann taka á móti
honum. Hann snúi sér til Guðs vors, því
hann fyrirgefur ríkulega«.
»Ætli hann fyrirgefi mér«, spurði sjúkl-
ingurinn með ákafa.
Uogfrú Lund las: »Ef við játum syndir
vorar, þá efnir hann loforð sfn, og fyrir-
gefur oss syndirnar, og hreinsar oss frá
öllu ranglæti«.
Þetta var nóg. Þær sameinuðust í bæn
til Drottins, og sjúklingurinn bað um fyrir-
gefningu synda sinna, og þakkaði Guði
fyrir að hann vildi taka á móti henni eins
og hún var.
Eftir bænina, sagði hún: »Þér hafið verið
svo fjarska góð við mig. Nærvera yðar hefir
haft svo góð áhrif á mig, og ég lór að at-
huga hvernig stæði á því að þér gætuð lif-
að svona blessunarríku lífi. Nú skil ég
leyndardóminn«.
| Hvemig verður trúin reiknuð réttlæti. |
□ □
Nú skulum við athuga á hvaða hátt við get-
um orðið tilbúin að mæta Frelsara vorum,
pegar hann kemur. Slíkt mál hefir stórmikla
þýðingu fyrir sérhvern einstakling. Fyrst ætt-
um við að biðja um leiðsögn heilags anda að
við mættum líka fyrir hans gjöf líta á og sjá
það mikilvægi er hér er um að ræða. Og enn.
Við þurfum að höndla jafnóðum og við fáum
náð til þess af Drottni og vaxa á þann hátt.
Við megum ekki láta hjá líða að nota tæki-
færið, sem Guð gefur, svo við missum ekki af
reynslunni, sem er til uppbyggingar.
í stuttu máli er þá ráð Drottins oss til handa
sem hér segir:
Af náð eruð þér hólpnir, fyrir trú, og það
ekki yður að þaklca, heldur er það Guðs gjöf.
Ekki af verkum til þess að enginn geti þakkað
sér það sjálfum. Ef. 2, 8. 9.
Hér er tekið fram hvað Droltinn gerir og
hvað manninum beri að gera. Hvor hefir sinn
hlul að framkvæma. Syndarinn á að trúa.
Drottinn frelsar. »Af náð eruð þér hólpnir fyrir
trú. Fessir tveir hlutir eru nauðsynlegir til þess
að undiibúningurinn geti byrjað, sem verði
svo að raaðurinn geti mætt Guði sínum í friði
og lifað. Sama lesum við hjá Jóh. 3. 16:
Pvi að svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf
son sinn eingetinn, til þess að hver, sem á hann
trúir gtatist ekki, hcldur hafi eilíft líf.
Jesús er Frelsarinn. Við erum syndararnir
(yfirtroðslumenn lögmálsins. Skilyrðið, sem
krafist cr at syndaranum, er að hann trúi þvi