Ljósvakinn - 01.01.1928, Side 7

LJÓSVAKINN
7
Ösamlyndið innan þjóðfólagsins.
Hver skyldi vera hin raunveru-
lcga ástæða ósamlyndisins milli
þjóðfélagsstéttanna nú? Skyldi pessi
órói, sem á sér stað i þjóðfélags-
lífinu hafa nokkura sérstaka og
eftirtektarverða pýðingu?
Þaö öngþveiti, sem þjóðfélögin yfir leitt
eru komin i nú á tímum, er vel þess vert
að tekið sé til athugunar, og menn beini
huga sínum sérstaklega til þess. fað er
vitanlegt að vandræðin eru viðtæk, og
koma svo við einstaklingana, að fólk get-
ur ekki annað en tekið eftir þeim. En svo
er það líka enn þá nauðsynlegra að veita
þeim sérstaka athygli fyrir það, að einmitt
þetta ástand svarar nákvæmlega til þess,
sem Heilög ritning segir fyrir að verða muni
á hinum siðustu dögum i sögu þessa heims.
Þegar maður heyrir um eða sér með
eigin augum ýmiskonar aukna spillingu
og ranglæti sem á sér stað hér og þar í
hinum mentuðu löndum, freistast maður
ft til að fella strangan dóm yfir þeim er
virðast vera valdir að þessum vandræðum,
hvort heldur það er gagnvart einstakling-
um eða heilum þjóðum. Því miður er oft
ástæða til að áfellast ýmsa, sem leita eigin
hagsmuna með hnefaréttinum, hvort held-
ur það eru einstaklingar eða félög, því
ofbeldi og hnefaréttur er æfinlega af hinu
illa og leiðir hér um bil alt af til órélt-
lætis. Svo mikið er og víst, að
margt, sem kemur fyrir er náttúr-
legt og fer eftir sama lögmáli
og pendulið, sem fer alt af fram
og til baka. Sé það komið yfir
lóðlínuna öðru meginn, hlýtur
það að fara yfir hins vegar líka.
t*etta kannast allir við frá eðlis-
fræðinni, og sama lögmál gildir
stundum i mannfélaginu — og
þarf maður ekki annað en at-
huga sögu umliðinna alda til
þess að sannfærast um að svo
er. Hafi ein þjóð undirokað aðra
og farið rangsleitlega með hana
hefir aldrei hjá því farið að
uppgerðardagur hafi komið fyrir
hinni sömu þjóð. Hafi ein stélt
þjóðfélagsins vanbrúkað aðstöðu
annarar stéttar, sem verri aðstöðu hafði
þá í svipinn, þá hefir æfinlega fyr eöa
síðar komið að þvi að gera þetta upp.
Og á sama hátt fer fyrir öllum sem rang-
læti fremja — reikningsskapartími þeirra
kemur á sinum tima. Hvers eðlis sem
ranglætið hefir verið, hvort heldur hjá
þjóðum, stéttum eða einstaklingum, hefir
mannkynið aftur og aftur orðið að viður-
kenna að réttlætisákvæði hins Hæsta verða
ekki brotin án þess að líða samsvarandi
hegningu fyrir.
Það er ekki markmið vort að reyna að
sýna fram á hvar rétturinn og ranglætið
hafi verið í fortíðinni eöa hvar hann sé
. Kappakstur.