Ljósvakinn - 01.01.1928, Síða 24

24
LJÓSVAKINN
upp hinar ljótustu myndir; þær nota jafn-
vel samanburð milli hýbýla er útlendingar
búa í og hýbýla þeirra er innlendir búa í
til þess að sanna að útlendingar séu ok
hinna innlendu manna. Margt af því sem
þarna er dregið fram er ekki staðreynd og
hefir ekki sannleiksgildi. Eu alt notast það
til þess að vekja hatur og öfund, og löng-
un til þess, að taka frá útlendingunum
með valdi eignir þeirra, sem ekki er að
furða, þegar búið er að innræla þá hugs-
un að alt sé þetta í raun og veru ráns-
fengur, sem útlendingar hafi beinlinis stolið
frá þjóðinni. Þessi æsingarit eru full af
þeim selningum, sem hafa hljómað víða
annarstaðar um heiminn. T. d. »Niður
með harðstjórana«. »Auðmennirnir undir-
oka vinnulýðinn«. »Hinir fátæku verða að
hrista af sér auðvaldsokið« o. s. frv. Með
því að nota þessi æsingarit sín vinna
BÞjóðernissinnarw sigur þó her þeirra sé í
lélegu standi; þeir vinna borgir og héruð
og færast alt af lengra norður á bóginn.
Áður en hersveilirnar koma, hafa þessi
æsingarit unnið starf sitt, og þvi mæta þeir
lélegri mótstöðu.
Kínverjar eru greindir að eðlisfari og
duglegir aö vinna. Peir eiga sína þjóðlegu
hjátrú og stéttarrígur er þar. En þegar
þeim er gefið tækifæri, virðast þeir dug-
andi menn til framkvæmda í hverri grein
sem er. Alþýðan hatar ekki útlendingana.
það hefir oft sýnt sig hið gagnstæða, að
eins að þeir hafi farið vel að ráði sínu.
Kínverjar kunna að meta það sem vel er
gert. Þeir geta verið gamansamir og kátir.
En það hefir verið farið illa að ráði sínu
við þá. Fáir geta fengið sig til þess, að
reyna að verja það, sem Kína hefir verið
þröngvað til. Fegar Kína gaf samþykki
sitt til og undirskrifaði óhagstæða samn-
inga við aðrar þjóðir, Ieyfi fyrir sérrétt-
indum o. s. frv, þá var þaö af þvi að þeir
gátu ekki sett sig upp á móti þessum
kröfum (en ekki af þvf að þeir hefðu ekki
vit á hvað um væri að ræöa).
í þessum æsingum gegn útlendingum og
þeim, sem eru meira hægfara á því sviði,
hafa hin ýmsu ríki gert mikið til þess að
reyna að vernda líf samlanda sinna, sem
búa í Kína. Fað hefir verið reynt að sýna
þolinmæði og upphefja það sem vekja
mætti óánægju og svo safna úllendingun-
um saman svo hægra væri að vemda þá.
Hin útlendu ríki — án þess að horfa í
kostnaðinn — hafa reynt að framkvæma
þetta með svo mikilli lipuið sem mögulegt
virðist, en samt ekki snúið undan þegar
um var að ræða, að vernda líf Iandsmanna
sinna. Samt hafa þeir gætt að því, að
beita ekki of miklu valdi við Iíínverja eða
reita þá sérstaklega til reiði. þjóðirnar
hafa horft til þess, hvort hinir svokölluðu
þjóðernissinnar mundu geta safnað Kfna i
eina heild.
Kínverska þjóðin hefir verið undir ein-
veldisstjórn í þrjú þúsund ár. Lif einstakl-
inganna hefir svo að segja verið í hönd-
um yfirboðaranna. Nú er þjóðin undir
yfirráðum hermannanna, sem hún hefir
andstygð á. Menn vona, að þjóðernissinn-
arnir nái yfirráðum og setji á stofn það
stjórnarfyrirkomulag, er verndi lif og eignir
einstaklinganna.
Mikill meiri hluti kínversku þjóðarinnar
hefir hug á að myuda þá stjórn, er sjái
algerlega um hag þeirra sjálfra og lyfti
þjóðinni upp i sæti meðal stórvelda heims-
ins. En afleiðingarnar af margra þús. ára
oki, verða ekki fjarlægðar á einum degi.
Kfna hefir i augnablikinu mikla þreng-
ingu. Alþýðan er hjálparvana, getur litið
eða ekkert gert og veit ekki hvað við muni
taka. En nú sem stendur virðist eins og
gerbótamennirnir séu i minni hluta og
hinir íhaldssamari hafi yfirtökin. Fað hefir
lílið að segja hver ræður í dag. Á morgun
koma máske gagnstæðar fréttir. Pað sem
virðist vera ráðandi f dag, getur fundist
á morgun alveg óhugsandi. Hvort Kína á
f dag í fórum sfnum nokkurn, sem fram-
kvæmt geti verk George Washioglon eða
Abraham Lincoln, með þvi að reisa við
hina hrörnandi byggingu þjóðfélagsins —
mun framlíðin skera úr.
Eins og áður hefir verið drepið á, eru
það sjálfir Kinverjar, sem verst eru úti
sem stendur. Þeir eiga tfu sinnum verra
en útlendingarnir, og það versnar enn áður
en friður komi og framfarir meiri i land-
inu; nema að svo sé, að innan um alla
þessa ringulreið finnist ættjarðarvinur, sem
rfsi fram til framkvæmda með einstökum
dugnaði og ráði bót á þessu eymdar-
ástandi.
LJÓSVAKINN, blað S. D. Aðventista, ltemur út í þremur
heftum á þessu ári. Argangurinn kostar Ur. 2,75. Gjalddagi eftir
móttöku 1. heftis. — Útg. Trúboðsstarf S. D. A. — Ritstjóri O.
1. Olsen. — Sími 899. — Pósthólf 262. — Afgreiðslumaöur: J. G.
Jónsson Ingólfsstræti 19.
Prentsmiðjan Gutenberg.