Kennarinn - 01.10.1898, Síða 5

—181—
lijú J)vl farið, að ]>uu viðluifi sameig-
iulega guðsþjónustuaðferð í söfnuð-
unuin, Jiegitr Jjiiu vaxa upp. Og
siinntirlegii virðist megu húastvið, að
eitt kirkjufjelag ltafi samskonar
guðsjijónustur hvervetna í söfnttðum
sínum, svo hvar sem einhver maðttr
því tilheyrandi er staddur innan
vjebanda ]>ess, finni hann, að hann
er meðal bræðra og systra. J>essu
hefur kirkjufjelagið viljað koma til
leiðar, [jessvegna ltefur [>að samið
leiðbeinaudi form fyrir guðsj>jónust-
ttr safnaðanna og fyrir sunnudags-
skólahaldinu. Og ]>að er oss ilt
stórrar ánægju, að sjá af skyrslum
]>eim, sem vjer ltöfum aflað oss lijá
sunnudagsskólunum, að meiri partur
]>eirra viðhefur petta forin að mikltt
eða öllu leyti. J^ar sem skólaruir
eru skammt á leið komnir, erkannske
ekki hægt að búast við, að formið sje
viðliaft, en í ]>á áttina ættu allir að
stefua.
En það erekki nógað viðhafa sam-
eiginlegt form heldur [>arf líka að
viðhafa samskonar kennslu. Ef vel
Væri ætti satna lexíau að vera kennd
hinn sama dag á sama liátt í öllunt
skólunum. Af skyrslunum sjezt að
mikið vautar á, að bessu sje ]>ó svo
varið hjá oss, en mikið er ]>að samt
að lagast. Lexíurnar, sem “Kennar-
imi flytur, eru viðteknar af fleiri og
fleinim og verða vafalaust innan
skannns viðteknar af öllum, eða bví
sem næst. En annmarki er ltjer á:
Oss skilst að fmsum finnist, aðnaum-
ast sje liægt að viðhafa sömu lexíu
fyrir alla “klassa” skólans. Vjer sltul-
um játa að skyringar “Kennarans”
eru eklci nægar. Pær ættu að geta
verið i tvennu lagi, aðrar fyrir liina
eldri “klassa’’ og hinar fyrir liin yngri
börn og kennara peirra. lúið er
undir yður sjálfum koinið, góðir vin-
ir, hvort hægt verður að stækka
blaðið, svo að ]>etta takist. En á
eitt viljum vjer minna: t>ar sem
haldnir eru kennarafundir á undan
sunnudeífinum o<s p;enoið er o'eo'n
um lexíuna, með peim skyringum
sein fvrir hendi oru,getur hver kenti-
ari par lært að haga kennslu sinni
eptir proska síns “klassa”. Líka
geta kennararnir fyrir ein 50 ets.
eignast heilan árgang afágætublaði
með útskvringum yíir pessar lexfur á
ensku og liaft sjer til leiðbeiningar.
I .exiurnar má þægilega kenna jafnt
öllum börnunnm, munurinn er fólg-
inn í pví, livað langt er gengið út í
efnið,eptir pví hverjum konnt er. Lar
fyrir er ekki sagt, að ekkert annað
megi kenna en hinar viðteknu lexí-
ur. í suinum “klössum” parf stund-
um að kenna kverið og biblíusögur
ásamt lexíunum.
Hvað sein pví liður, að allir skól-
arnir liaíisamskonar lexíur og kennsl j,
iná [>ó ekki annað vera en að liver
einstakur skóli liafi sameiginlegar
lexíur og samhljiiða kennslu i hinum
sjerstiiku “kliisaum” sínum. Og í
sambandi við pað viljum vjer leyfa
oss að lienda á eina aðferð, sem er
viðhöfð svo að segja í öllum sunnu-
dagsskólum hjerlendra mauna og í