Mánaðarblað K.F.U.M. - 01.01.1909, Qupperneq 2

0
MÁNAÐARBLAD K. F. L'. M.
I. ARG.
K. V. U. K.
Fundir á hverju sunniidagskveldi nieð K. F. U. M. kl. 81/-'.
Par að auki á hverju fösludagskvöldi kl. 8'
Sjá nánara á aiu/lijsinf/tdöjliinni.
Rúkasafnið
oj)ið á siiniuidögum kl. 8—8'/« fyrir K. F. U. M. of> K. F. U. K.
— - fimmludögum kl. 8—7*/j — K. F, U. M.
— - fösludögum — 8~8‘/2 — K. F. U. K.
Bókum má halda eina viku, síðan 10 aura sekl fyrir hvern skiladag.
liiblíulostnr.
Máinudagsllokkurinn (mánud. kl. 81 /•_•) les 2. Pjeturshrjefið.
Priðjudags/Iokkurinn (þriðjud. kl. X'F) les Lúkasar guðspjall.
Meðlimir A—I) og Ú—I) gela gengið i þessa llokka.
2. janúar 1908.
Þá eru liðin 10 ár l’rá því er
slofnað var kristilegt unglinga-
l'jelag hjer í Reykjavík. í fátækl
var það scll á stofn; í það gengu
þá nokkrir 14 ára ganilir piltar.
Mjög lílið bar á því í fyrstu, og
all erlilt áttum vjer uppdráttar,
og þó A'ar sólskin og gleði yfir
íundum vorum og fjelagslífi.
Sunnudugskvöldin þá er vjer
konnun saman í Iilla borgara-
salnurn í hegningarlnisinu, munu
mjer seinl úr minni líða; bver
sunnudagur færði oss nýja fje-
laga þá um veturinn.
Undraverður þólti mjer og sá
áhugi og kærleikur, sem jeg l'ann
bjá binum ungu tjelgsmönnum.
Sá jeg svo mörg merki |>ess,
að mjer hló liugur við þeirri
l'ramtíð, sem jeg þóttist sjá að
fyrir fjelaginu lægi, og stund-
um talaði jeg um það, bvernig
við mundum standa að 10 árum
liðnum, og nú eru þau liðin. .feg
ætla nú samt ekki að lara út í
einslök alriði í sögu fjelagsins á
þessum 10 árum; aðeins bef jeg
löngun lil að segja f'rá því, bvorl
nokkuð af framtíðarbugsjónum
bins unga Ijelags bafi rætst.
Verð jeg þá að játa, að mjer
finnst að sumt bafi gengið miklu
betur en jeg þá gal gjörl mjer í
hugarlund. Aftur hefur auðvit-
að margtkomistskemra cn skyldi,
ogma’rgar hugsjónir liafa að engu
orðið.
Marga erfiðleika böfum vjer á
þessnm árum balt við að slríða
og mörg vonbrigði bala orðið
mjög sár, en samt dylst mjer eigi,
bversu miklu meiru af góðu oss
hefur blotnast, en af ógeðfeldu
og erfiðu. Oteljandi og ómetandi
eru þær gleðistundir, sem vjer
böfum átt saman ljelagsmenn,