Ný kristileg smárit - 01.04.1894, Page 3

43
angruðu mikið sínar ódáðir, hann lifði hvern dag
glaðvær, unz hann með póstferðinni á jólafö3tu
1829 fjekk grunsemi um, að hans dauðadómur
væri kominn frá hæstarjetti, þá breyttust nokkuð
hans skapsmunir, þó ei að sjá til góðs, einkum
vakti hans hegðun á jóladaginn eptirtekt, þá hann
átti að ganga í kirkju í fótajárnum, hvar um eg
vil vera fáorður, en að því lútandi innfæra hjer
nokkur orð úr sjálfs hans brjefi til systur hans
Elínborgar, hverja hann mikið elskaði. f>ete
brjef skrifaði hann 7 dögum fyrir sinn dauða og
brjefsins orð eru þessi:
»]?egar vika var af jólaföstu var lögð á mig
hnappeldan, og síðan hefir hún á mjer verið nærri
upp í 5 vikur, en það hefir þó eigi þurft að gjöra
mjer skaða, því annað hefir verið hið sama, þó
var eg með daufasta móti á jólunum, því þá varð
eg að fara í kirkju svona á mig kominn, hvað til-
finningum mínum fannst þá erfitt, en sá þó á eptír
að ei var nema hjegómi. Eg má fullvissa þig um,
að dauðinn verður mjer ávinningur, eg tek þessu
hlutfalli með ánægju, því það segi jeg þjer satt,
að hefði jeg verið með sama skaplyndi og eg var,
þá hefði eg verið kominn annan veg, sem hefði
verið mjer langtum ófarsælli. Langtum meiri
munur var á því, að rænast eptir því aumasta
flóttalífi fyiár eilífa sælu, sem jeg á þó kost á gef-
ins. Frá sýslumanni er það að segja, að þá liann
kom hjer í gær að auglýsa mjer dóminn, var hann
mjer sá bezti maður, eins og hann hefir ætíð verið';
það fjekk mikið á hann að verða að auglýsa mjer
dóminn svolátandi sem hann var, en vísaði mjer