Ný kristileg smárit - 01.04.1894, Blaðsíða 7

47
»|>etta er blessaður rjettlætisvöndur, sem jeg hefi
forþjenað með mínum syndum. Guði sje lof fyrir
hann« |>á dómarinn hafði lesið dóminn, talaði eg
til hans þannig:
þar eð þú fyrir Guðs anda dásamlega meðverkun
hefir sigrað sjálfan þig, meðkennt þig stórsyndara
og leitað náðar og fyrirgefningar hjá Guði, og gjört
þig fulltrúa um hana, vegna Jesú verðskuldunar,
svo átninni eg þig nú, að standa stöðugur í þess-
ari sáluhjálplegu trú og blygðast ekkert fyrir dauð-
anum, því nú tekur þín endurlausn að nálgast, og
þá verður þú vissulega Guðs barn og erfingi eilífs
lífs. En svo allir nærstaddir viti, á hvílíkum
sáluhjálparvegi þú ert, þá skaltu nú svara eptir-
fylgjaudi spursmálum: Trúir þú af öllu hjarta
þjer til sáluhjálpar á einn Guð, föður almáttugan,
þinn skapara, haus son Jesúm Krist, þinn endur-
lausnara, og heilagan anda, þinn helgara? — og
síðan að öllum þeim spursmálum, sem tilskipuð
eru í rítúalinu. Til hverra allra hann svaraði hátt
og skýrt já. Að hverju búnu jeg afleysti hann, og
las með honum stutta andlátsbón og faðir vor, og
lýsti svo yfir honum blessun Drottins. Síðan
söng eg með honum versið »Jeg lifi’ í Jesú nafni«,
að hverju enduðu hann afldæddi sig sjálfur, en
talaði á meðan nokkur viðkvæm orð til fólksins,
hverra fyrsta innihald var, að biðja alla, sem hans
mál heyrðu, fyrirgefningar á, að hann hefði gefið
svo iflt eptirdæmi; því næst ámiunt hann alla að
varast síu víti og í þriðja lagi kvaddi hann alla
með ósk um sáluhjálplegan afgang. því næst
kraup hann sjálfkrafa niður og kallaði upp svo