Ný kristileg smárit - 01.04.1894, Blaðsíða 14

54
Forskriptin-
Hún var alveg nýkomin á skólann, hún Sigríður
litla, hiin var ekki nema 8 ára gömul, og nú hafði
kennarinn búið í hendurnar á henni og hún sat
með forskriptina fyrir framan sig, ósköp hnuggin
og vandræðaleg.
Forskriptin var svo fín og falleg og litla Sigríð-
ur hugsaði með sjer: »|>etta get jeg aldrein.
»Bn jeg verð þó að reyna það, jeg gjöri það
eins vel og jeg get«. Og með skjálfandi hendi fór
hún að draga til stafanna og horfði á forskriptina
við hvern drátt.
Hún komst niður hálfa síðuna, og það var Ijóta
klórið. eins og við var að búast af 8 vetra stúlku.
Einhver stallsystir hennar, sem þóttist vera
komin lengra, gægðist í skrifbókina heunar og
sagði: »En það dæmalaust hrafnaspark«.
Aumingja litla Sigríður fór að gráta, og verst af
öllu var þó, að nú kom kennarinn að skoða bók-
ina hennar.
Hún var svo hrædd við ávítur, en kennarinn
brosti við og sagði bara:
»Jeg sje að þú ert þó að reyna það«.
Hún hughreystist heldur við þetta, og næst
vandaði hún sig enn betur, en beinu strykin urðu
hlykkjótt og bognu strykin bein; það vantaði svo
fjarska mikið til að hún næði forskriptinni, og hún
kveið þvi aptur, að kennarinn kæmi að líta á hjá
sjer.
En kennarinn var ekki svo strangur; hann sagði
litlu stúlkunni til með mestu hógværð og bætti
svo við: