Ný kristileg smárit - 01.04.1894, Page 4

44
iþann bezta veg með stórri viðkvœmni. Eg óskaði
af honum, að sjera Gísli mætti vera hjá mjer á
jþessari seinustu tíð, engan vil jeg eins og hann.
Jón á Leysingjastöðum var hjá mjer í gær og það
var mjer til ánægju. Sjera Magnús var hjá mjer
í dag og talaði við mig, og það varð mjer til nyt-
semi. Húsbændur mínir leitast við af öllum kröpt-
um að gleðja mig í Guði mínum«.
J>annig eru brjefsins orð, og eptir fangans til-
mælum var sent til prestsins sjera Gísla Gíslason-
ar á Vesturhópshólum, sem heimsótti þennan aum-
íngja og lagaði fljótt það ábótavant var í hans
þenkingarliætti. Degi síðar kom eg eptir ósk sýslu-
mannsins, sem eptir fanganna sóknarpresta bón
beiddi mig að fylgja þeim á aftökustaðinn. Frið-
rik gladdist og mikið af minni komu, og sagði sjer
mikið kært að heyra mig tala guðlega lærdóma, og
eg hefði fyrri haft lykilinn að síuu hjarta; samt
beiddi hann prestinn sjera Gísla að yfirgefa sig
ekki fyrri en undir það síðasta, og kvöldinu fyrir
sitt líflát mælti hann í margra áheyrn þessum
orðum: »Guð vísaði mjer á sjera Gísla, og hann
er orðinn mjer að því sem jeg vonaði eptir. Sjera
Magnús og Jón á Leysingjastöðum bjuggu mig
honum i hendur, en sjera Jóhann endurnærði hjá
mjer það sem sjera Gísli hafði sagt«. Síðan vorurn
við á víxl hjá honum, þá hann vakti, og styrkti
það hann ekki lítið í verki sinnar umvendunar, að
okkar kennslumáti og útskýring guðlegra lærdóma
var svo samstemma, að hann sagði, að allt hvað
við töluðum við sig væri eins og sami maður skyldi
tala það. Á sunnudaginn 1. eptir þrettánda með-