Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.08.1926, Blaðsíða 3

Liðsöfnun Krists.
Nú Sonur Guðs á sigurför
Með sæmd og tignarglanz
Hjer ríður fram með fríðri sveit,
Er fylgir merkjum hans.
Hans augu ljóma leiptur-snör
Og leynzt þeim ekkert fær;
En gneistar sindra’ af sverði hans,
Sem synd til jarðar slær.
Iiann ríður fram með fylktum her,
Svo foldin skelfur við;
Og gullinfánum fylgir hans
Hið fríða hetjulið;
Og píslarvottar prýða sveit
Þeir pinting þoldu’ og neyð
Með söng í hjarta’ og sanna trú
Og sigurgleði í deyð.
Og æskulýðsins beztu blóm,
Sem blómgast hjer í heim,
Sjer velja þegar vegsemd þá
Að vera í skara þeim.
— Er svífur konungsfáninn fram
Þeir flýta sjer af stað;
Að þjóna Kristi’ og kirkju hans,
Þeir kjósa hlutverk það.
Og Sonur Guðs á sigurför
Þeim sendir þessi boð:
„Þjer, ungu menn, jeg óska mjer
Af yður lið og stoð!“
Þá svara góðir sveinar strax:
„Ó, sjá þú, Drottinn, oss!
Vjer alli-r viljum vígjast þjer
Og verja’ hinn helga kross“.
Auðæfi.
Þetta orð er sem eitthvert töfraorð; allir
vilja eiga auðæfi. Allir girnast að hafa fjár-
sjóðu og þar sem fjársjóðir manna. eru, þar
mun og hjarta þeirra vera. Nú á tímum er
mikill hugur á því að afla sjer auðæfa og
það er sagt, að auðurinn sje afl þeirra hluta,
sem gjöra skal. Og það er satt að auður kem-
ur mik-rU til leiðar, í hvaða merkingu, sem
vjer tökum þetta orð. Það er fleira auður en
peningar og fjármunir. Þekking og menntun
eru líka auðæfi, og mikið afl fylgir þeim
auði. — Mannkostir og dyggðir eru líka mik-
ill auður og kemur miklu til leiðar. En ann-
ar auður er þó miklu beztur. Það er auður
lífsins í Guði. Það er auður trúarinnar. Þann
auð fyrirlíta margir og meta hann einskis,
en sá sem á þenna auð, getur verið án allra
annara auðæfa og verið sæll og glaður. Eng-
in önnur auðæíi geta vemdað eig'anda sinn
svo að hann sje í raun og veru sæll. Það eru
til menn sem eiga milliónir af peningum og
n.illiónavirði í öðrum eignum og eru þó svo
vansælir, að þeir mættu öfunda hinn fátæk-
asta nábúa sinn. Margir eru ríkir af auðæf-
um þekkingai’ og lærdóms, en bera þó í sjer
nístandi sorg og kveljandi órósemi. Margir