Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.10.1927, Blaðsíða 3

MANAÐARBLAÐ
KFUM
REYKJAVÍK
Lagt frá landi.
Vjer þekkjum söguna um hinn mikla fiski-
drátt. Jesús fór út í bátinn, sem Símon átti,
og bað hann að leggja lítið eitt frá landi. Nú
eigum vjer meðlimir K. F. U. M. og K. að
leggja frá landi.
Sumarið er liðið, yndisfagurt sumar, er
dagurinn brosti og nóttin brosti, er döggin
glitraði, fuglarnir kvökuðu, blómin ilmuðu,
og allt benti á sigur lífsins. En minningin
um birtuna á að hvetja oss til að lifa og
starfa í birtu á vetrinum, sem í hönd fer.
Vjer eigum að leggja frá landi. Það er ekki
nóg, að vjer bindum bátinn, hvílum oss og
lifum á gömlum minningum. Nú er við oss
sagt: Legg þú út á djúpið. Lát þjer ekki
nægja, að allt sje í hversdagslegri deyfð.
Legg' þú út á djúp starfs og dáða. Þar er hinn
hressandi blær, þar strýkur golan kinn. Þar
ýfast öldumar, en þar stælast kraftarnir og
þangað er björg og blessun sótt.
Það eru of margir, sem liggja í bátnum
uppi undir landi, kristindómur þeirra er of
daufur, þeir þurfa að vakna og leggja út
á djúpið. Það eru því miður margir, sem geta
gert þessi orð að játningu sinni: „Vjer höf-
um setið í alla nótt og ekki orðið varir“.
Margt hið heilaga og undursamlega vekur
ekki þá undrun, þá gleði, sem það á að vekja.
Vjer þurfum að leggja frá landi, leggja út á
djúpið. Og þegar litli báturinn leggur frá
landi, þá sjáum vjer fagurt skip, er siglir
með fullum seglum. I kjölfar þess viljum
vjer sigla. Það er kirkjuskipið, sem vjer
sjáum. Því er stýrt af Drottni sjálfum. 1
skjóli þess er bátunum borgið, en í hverj-
um bát þurfa að vera vakandi menn, starf-
andi menn. Sú kemur stund, að vjer getum
ekki komist alla leið á litla bátnum. Þá er
tekið á móti oss af honum, sem ræður fyrir
skipinu, og nú er stefnt að öruggri höfn á
lífsins landi. Þannig er öllum borgið, sem
leggja frá landi í nafni Drottins. Þeir ná
þeirri höfn, sem þeir þrá.
Nú byrjar vetrarstarfið í K. F. U. M. og
K. — Það er kallað á trú vora: Vakna þú.
Það er kallað á vaknaða og vakandi menn.
Ef vjer hlýðum og leggjum frá landi með
glöðu og öruggu trausti, þá verður veturinn
ávaxtaríkur tími, svo að blessun veitist oss
og starfskrafturinn eykst í fjelagi voru.
Leggjum frá landi, og vjer munum fagna
vetrinum, já, svo mikil andleg blessun get-
ur hlotnast oss úti á djúpinu, að þessi vetur
verði lengi í minnum hafður.
Ýtum nú bátnum úr vörinni, jeg ýti litla
bátnum mínum fram, og jeg bendi fjelögum
mínum á hinum bátunum, að þeir hjálpi
mjer. Þannig skulum vjer kalla hver á ann-
an og uppörfa til brennandi áhuga í trúnni.
Leggjum frá landi og leggjum út á djúpið.
Bj. J.
----o----