Tákn tímanna - 01.08.1921, Qupperneq 12

92
TÁKN TÍMANNA
fallin heimili, þar sem bæði stórir og
smáir neyttu bæði tóbaks og yangona
í stórum stíl (yangona er áfengur drykk-
ur búinn til á óþverralegan liátt, úr möl-
uðum rólum jurtarinnar yangona) og
aíleiðingarnar voru alstaðar augljósar:
eyðilögð lieilsa, máltlausir Iíkamspartar,
blindni, opin sár á líkamanum, í fáum
orðum sagl, allir hugsanlegir sjúkdómar,
eymd og lestir á öllum sviðum.
Undraverð breyting.
Uegar við sligum á land, vorum við
boðnir lijartanlega velkomnir og fagn-
andi mannfjöldinn fylgdi okkur inn í
bæinn gegnum blómum stráða götu.
Okkur var fylgt inn á heimili fólksins,
þar fanst ekki tóbakspípa, ekki ein ein-
asta tóbaksplantekra í öllum bænum,
Par fanst heldur ekki nein yangona
plantekra. Heimili þeirra voru hreinleg,
gleði og ánægja skein út úr andlitum
þeirra, Á mörgum heimilum sá ég aug-
lýsingu sem þessi orð slóðu á: »Mo ni
kila, sa tabu, na tabaka, kei na yan-
gona ni vali ogo«, sem þýðir
»Tóbak og yangona eru fyrirboðnir
hlutir i þessu liúsi«. Sannarlega er þelta
undraverð breyling. Þetla sama kvöld
prédikaði ég fyrir stórum hóp af fólki
úli undir hinum blikandi stjörnum, ég
sá varla nokkurt andlit því birlan var
slæm, en þegar ég sagði þeim frá Guðs
mikla kærleika, og lians mikla starfi
fyrir okkur, heyrði ég hjartanlegt sam-
þykki hljóma úti í myrkrinu, sem lýsti
þeim áhuga, sem þessar kæru sálir sj'ndu
við að heyra um liinn eilífa fagnaðarboð-
skap. Eins og við lálum í Ijósi tilíinning-
ar okkar til að enda með, með því að
segja »amen«, láta þeir tilfinningarnar í
ljósi með því að segja: »Vinaka, Vinaka«
(gott, gott, ágælt). Guð hefir gert mikia
hluti í hjörtum þessa fólks.
Eg heimsókti annan bæ, þar tók höfð-
inginn á móti mér mjög vingjarnlega.
Heimsóknin var óvanalega skemtileg.
Höfðinginn tilheyrði ekki okkar fólki,
en hagaði því svo til að hans fólk gat
heyrl boðskapinn og tekið á móli hon-
um. Þegar seinasti dagurinn sem við
ætluðum að vera þar rann upp, kom
liann til mín feiminn og sagði: »Mig
langar til að segja þér nokkuð sem kem-
ur frá bjartanu. Guð liefir talað til mín.
Eg hefi séð svo undraverða breytingu
á því fólki, sem hefir tekið á móli þess-
um boðskap, sem nú er kominn til okk-
ar, og ég óska innilega, að boðskap-
urinn megi gagntaka hjarla mill«. Þeg-
ar við ætluðum að fara að ýta bátnum
út á ána og fara í burtu, kom hann
aftur til min og sagði: «Ég er hræddur
um, lierra minn, að ég hafi ekki nógu
greinilega borið fram ósk inína, lil þess
að hún yrði skilin, en við þurfum trú-
boða. líg bið þig ennþá einu sinni um
að senda okkur hann, og ég fullvissa
þig um, að all fólkið mun verða eins
og það, sem þegar heíir tekið á móli
boðskapnum«. Það gleður mig að gela
sagt, að við höfum stofnsett þar skóla,
og fjöldi af ungum Fiji-búum, bæði
menn og konur, fá lilsögn lijá tveimur
reyndum trúboðum.
Gleði í hinn nýja lífl.
í öðrum bæ, sem við heimsóklum á
þessari ferð okkar, langt úli á milli
kletlana, var ég mjög hlýlega boðinn
velkominn, en um leið nokkuð einkenni-
lega. Höfðinginn kom lil mín og sagði,
að það gleddi sig að við hefðum ekki
komið fyrir 40 árum, »því þá hefðum