Verði ljós - 01.02.1896, Blaðsíða 10

26
við rangar hugmyndir manna og gamlar, liýðingariausar venjur,
hvar -80111 þær urðu á vegi hans.
Hvorug þessara nýnefndu skoðana gctur því, Bergþór minn!
hjálpað oss til að losna við alt það, sem iCristur segir um sjálfan
sig í trúará,ttina, og því nákvæmar scm jeg virði fyrir mjer guð-
spjallasöguna, því sannfærðari verð jeg um það, að það sje einmitt
hið trúarlega, sem megináherzlan hvílir á í guðspjallasögunni, en
elchi siðalærdómurinn, og að það einmitt sje samband siðalærdóms-
ins við trúarlærdóminn, scm geíi hinum kristilega siðalærdómi al-
gildisþýðingu hans. Guðspjöllin votta ljóslega, að það var ekki
siðalærdómurinn, sem hann barðist fyrir, að það var ekki vegna
siðalærdómsins að hann var hrjáður og ofsóttur, að það var ekki
vegna siðalærdómsins, að hann ljot líf sitt á krossinum. Nei, hann
sagðist vera guðs sonur! Hann hcimtaði, að menn viðurkendu sig
sem guðs son, fyrir því barðist hann, fyrir það var hann ofsóttur,
fyrir það var hann deyddur. Það voru því fyrst og fremst trúar-
leg sannindi, sem hann fæddist og kom í heiminn til þess að vitna
um. „Svo hefir guð elskað heiminn, að hann gaf sinn eingetinn
son, til þess að hver, sem á hann trúir ekki giatist, heldur hafi
eiiíft líf“, — þetta var sannleikurinn, sem Kristur átti að vitna
um í heiminum. Hann sagðist vera guðs sonur — og það var
honum gefið að dauðasök. Þessi dauðasök, i nánasta sambandi við
alt stariiíf frelsarans, or svo ómótmælanleg og óyggjandi söguleg
staðhöfn, að naumast getur í allri maunkynssögunni nokkurt það
atriði, er sje bctur sannað og betur rökum styrkt en þetta.
Hið aðaliega í kenningu frelsarans er því hið trúarlega, alt
það, sem hann segir um persónu sína, guðdómlegan uppruna sinn,
samband sitt við föðurinn o. s. frv., en siðalærdómurinn þar á móti
ekki. Og jeg dirfist jafnvel að segja: Yfirburðir hins kristilega
siðalærdóms yfir öll önnur siðfræðileg lærdómskerfi, þegar hann cr
fráskilinn öllu hinu trúarlega, verða auðtaldir og hið nýja og sjer-
kennilega, sem hann flytur fram, næsta fátt. Hinn kristilegi siða-
lærdómur fær sína óviöjafnanlegu þýðingu í sambandi við trúar-
lærdóminn. Viðurkenning hins kristilega siðalærdóms út af fyrir
sig, heimilar því heidur engum nafnið hristinn. Kristinn er sá
einn, sem lifir og breytir samkvæmt siðalærdómi Krists, af því að
hann trúir því í hjarta sínu og játar með tungu sinni, að Jesús
sje Kristur sonur hins lifanda guðs, því að þá licfir hann í trúnni
á hann hina einu rjettu hvöt til að breyta siðferðilega, sem or end-
urkærleikurinn tii hans, sem eiskaði oss að fyrra bragði.