Verði ljós - 01.05.1896, Side 11

75
sinn að gefa sjer stuttorða sönnun fyrir sannleika kristindómsins
og læknirinn kaii svarað þessu cina orði: „Gyðingaþjóðin11! Petta
er viturlega og rjett sagt, saga Gyðingaþjóðarinnar lieiir niikinn
og undrunarlegan sönnunarkrapt í sjer fólginn. En ef vjer ekki
aðeins bindum oss við þann spádóm, heldur tökuin alla spádóma
gamla og nýja testainentisins sem eina keild, verðum vjer þá ekki
aðjáta, að kjer sje meira en mannlcg þekking, að kjcr kafl guðlog
alvizka kunngjört mönnunum það, sem þeim annars kefði verið
kulið, þeim til undirbúnings, lærdóms og viðvörunar? (Eramh.)
S. P. Sivertsen.
Kristnar konur.
1.
Amalía Sieveldng.
Það er áform vort að láta „Verði ljós“ við og við flytja les-
endum sínum æfisögur kristinna kvcnna, sem á einhvern kátt hafa
gctið sjcr loflegt nafu í sögu kristilegrar kirkju, og byrjum vjcr
kjer mcð æfisögu þéirrar konu, sem á þessari öld kcfir getið sjcr
hvað loflegastan orðstír á sviði kinnar kristilegu líknarstarfsemi
innan kirkjudeildar vorrar og geflð oss eitt kið fegursta dæmi
kristilegrar sjálfsafneitunar í eptirfylgd kans, som ekki kvaðst i
hciminn kominn „til þcss að aðrir skyldu honum þjóna, kcldur til
þess að þjóna öðrum og láta líf sitt til lausnargjalds fyrir marga“.
Amalía Vilhelmína Sicveking var fædd í Hamborg 1794.
Hún var af göfugri og mikilsmetinni • ráðkerraætt, kafði snemma
mist foreldra sína, en fjekk þó í æslcu bezta uppeldi og naut allr-
ar þeirrar fræðslu, sem þá var vcnja að veita dætrum keldra fólks.
Hún var ekki frið sýnum og hafði aðeins fáa þá ytri eigin-
loika til að bera, sem karlmcnn tíðast gangast fyrir, Hún fann
sjálf til þessa og sannfærðist því fljótt um það, að sjcr mundi ekki
ætlað að njóta yndis hjúskaparins í lífinu, cn kuggaði sig við þá
hugsun, að guð kefði ákvcðið sjer eittkvert það ætlunarvcrk
í lífinu, cr fullnægt gæti anda kennar og kjarta, þótt kún yrði að
fara kins á mis, sem eðlilega stóð kuga kennar, okki síður en
annara sannra kvenna, næst. Þegar kún var frumvaxta orðiu, undi
kún eigi lcngur við hin vanalogu störf ungra heldri kveuna, bók-
lostur og hannyrðir og fjekk óbeit á tómleika samkvæmalífsins, þar
scm matur og drykkur, klæð'aburður og brcstir náungans eru tíð-
ast og tamast samræðucfni. Hún þráði í þcss stað að hafa á