Verði ljós - 01.05.1896, Side 12

76
hcndi einhverja þá köllun, er gæti gefið lífi hennar innihald, og
trúði því fastlega, að guð hefði ákveðið sjer cinhvorja slíka köllun.
Blska hennar til barna bent-i henniáþessa köllun. Hún hafði sjer
til dægrastyttingar tekið til fræðslu ungbarn eitt, er átti heima i
sama húsi sem hún, og uppgötvaði þá hjá sjcr hæfileika til að segja
börnum til, sem hana hafði aldrei fyr dreymt um, að hún hefði
til að bera; hún jók því brátt tölu barnanna, svo úr því varð dá-
lítill skóli fyrir mcntaðra manna börn, sem hún veitti kauplausa
tilsögn, því tilgangur hennar var ekki sá, að hafa ofan af fyrir
sjer með þessu, heldur fremur sá, að stytta sjálfri sjer stund-
ir með því og læra á því „að verða til einhvers gagns í lífinu“.
En þessi starfsemi nægði hcnni ckki, heldur bauð hún sig líka
frain fyrir aðstoðarkennara við skóla handa fátækum börnum, sem
vantaði kennara, af því að launin voru svo lítil, sem boðin voru.
Iíún hafði alizt upp í skynscmistrúnni, sem drotnaði svo víða um
næstliðin aldamót, en um sama leyti som hún byrjaði hið sjálfstæða
starf sitt, sá hún olskaðan bróður sinn deyja sáluhjálplegum dauða
og opnuðust við það augu hcnnar fyrir hinu eina nauðsynlega,
friðinum við guð fyrir Jesúm Krist. Upp frá því sagði hún sífclt:
„Hvernig sem uppeldið er að öðru leyti, ef það miðar eigi sjor í
lagi til þess að gjöra kristnu trúna að hinu insta lífi barnshjart-
ans, er það ómynd og einkis nýtt“. Nú vcitti hún upp frá þessu
trúarbragðarkensluna í skóla sínum mcð miklu meira lífi og gleði
cn áður, og samtíðis vaknaði líka aptur með nýju lífi önnur fyrir-
ætlun, sem hún hafði áður cinsctt sjer að framkvæma.
Snemma á æskuárum sínum hafði liún opt hugsað um það,
hvort það væri oigi skylda cvangelisku kirkjunnar að koma á stofn
hjá sjer einhvorju, sem líktist líknarsystra-regluin páfakirkjunnar.
Þessi hugsun vaknaði nú í sálu hennar með nýju lífi og krapti,
cn munurinn var sá, að áður hafði það verið starfsemdarþrá ein-
göngu, sem vakti hjá henni slíkar hugsanir, on nú var það guð-
dómleg kærleikshvöt, sprottin af barnslegri og fölskvalausri trú á
guðs föðurnáð í Kristó Jesú. Hún bar nú þessa líknarsystra-hug-
mynd sína undir ýmsa málsmetandi menn, eins og Goszner1, Wich-
ern2, og Ncander8, menn sem hrifnir voru af sömu trú og kær-
’) Goszner (f 1858) stofnaði nafnkondan kristniboðsskóla í Berlín, som
fjöldi kristniboða hafa verið fttsendir frá. — 2) Wichern (f. 1808, f 1881) hefir
manna mest eflt hið inra kristnihoð á þessari öld og stofnaði 1833 hina stór-
frægu uppeldisstofnun fyrir vaurækt börn, „Das rauhe Haus", nálægt Hamborg. —
3) Neander (f 1850) or nafnkendur fýzkur kirkjusöguhöfundur; var upphaflega
Gyðingur, en tók kristna trft.