Verði ljós - 01.05.1897, Qupperneq 6

70
dregur hið Hkamlega sjálfsmorð á éptir sjer. — En þrátt fyrir alt
þetta mundum vjer hika oss við að staðhæfa, að holdtekjan sje
veruleiki af því 'að hún sje lífskrafa mannshjartans, vjer mund-
um hika oss við að staðhæfa slíkt, ef hann stæði ekki þarna í
miðri heimssögunni, hann, sem með persónu sinni og lífi, orði sínu
og gjörðum, pínu sinni og dauða, upprisu sinni og himnaför, skín
á móti oss með þeim guðdómsljóma, er um nærfelt nítján aldir
hefir huggað og endurhrest, viðrjett og lífgað miljónir sundur-
kraminna og sárþyrstra mannshjartna, haldið uppi hugsjón manns-
ins, já, sífelt lypt henni, hafið hana til bjartari hæða. Enginn nú-
tíðarinnar „naturalismus“ hefir til þessa megnað að útlista hann
fyrir oss. Hann er og verður þessum vísindum hin mikla, óþekta
persóna, — sögunnar óleysanlega gáta, En þegar lífsþrá vor hefir
komið auga á guðdómsdjásnið um enni hans og hið insta og dýpsta
í oss hefir orðið gagntekið af skoðun dýrðar hans, þá verður líka
þetta vor söngur og sálmur: „Orðið varð hold og bjó með oss, og
vjer sáum þess dýrð, dýrð sem hins eingetna föðursins, fulla náðar
og sannleika!“
Hjer gæti einhver ef til vill komið fram ineð svofelda mót-
báru: „Þótt guð fyrir 19 öldum hafi gjörzt maður og lifað mann-
legu lífi hjer á jörðunni, þá kann það að hafa verið gott og blessað
fyrir þá menn, sem þá lifðu, en oss, sem nú lifum, gagnar það
næsta lítið. Hann er og verður oss jafn fjarlægur eptir sem áður“.
- Satt er það — hefði Jesús verið eins og nokkurs konar víga-
hnöttur, sem einu sinni birtist á festingu mannkynsins og hvarf
síðan með öllu, þá hefði hann aldrei orðið oss annað en söguleg
ráðgáta, hann hefði þá aldrei getað fullnægt lífsþrá vorri. En
hann er ekki horfinn. Hann lifir og starfar enn á meðal vor í
orði sínu og sakramentum. E>ar birtist hann enn í dag anda vor-
um sem hinn eingetni sonurinn, som guð í holdinu; þar sannfær-
umst vjer enn um hinn friðþægjandi, fyrirgefandi og endurreisandi
kærleika hins himneska föðurhjarta til vor aumra og brotlegra
barna hans. Pað er þessi á reynsiu bygða sannfæring, sem öld
eptir öld hefir sameiuað söfnuð kristinna manna og gefið söfnuð-
inum krapt til þess að standast alla storma, er gegn honum hafa
risið, bæði þá, sem að utan hafa komið frá binum heiðna heimi og
að innan frá söfnuðinum sjálfum. E>að er þessi reynsla, scm gegn-
um aldirnar hefir veitt miljónum manna þá gleði, er lofar guð
mitt í þrengingunum, þann krapt, er hcfir veitt þeim þrek til að
vinna bug á sínu spilta eðli, þrek til að afneita sjálfum sjer í kær-